ΕΙΝΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ Ο ΘΕΟΣ

Ποιός είσαι συ που πέρασες θεό τον εαυτό σου

και σαν παγώνι φούσκωσες το νου και το μυαλό σου;

Ποιός είσαι συ που σκέφτεσαι αύριο τι θα κάνεις,

σου πέρασε απ΄το μυαλό μήπως τυχόν πεθάνεις;

Ξέρεις τι έχει, άνθρωπε, για σε ο Θεός κρυμμένα,

ξέρεις εις το βιβλίο Του τι είναι γεγραμμένα;

Γιατί,λοιπόν, προεξοφλείς πότε και πού θα φτάσεις;

Αυτόν που δίνει τη ζωή πρόσεξε μην ξεχάσεις.

Συ φτιάχνεις σπίτια και λεφτά να ΄χεις στα γηρατειά σου

για να περάσεις άνετα εσύ και τα παιδιά σου.

Για σκέψου, πού βασίζεσαι και πού υπολογίζεις,

μες στο σκοτάδι προχωρείς, εσύ δεν το γνωρίζεις.

Εσύ μεν σκέφτεσαι αυτά μα ο θάνατος προσμένει

και τη φτωχούλα σου ψυχή ν΄αρπάξει περιμένει.

Άφρονα, τούτη τη στιγμή ζητούνε την ψυχή σου

τι θα τα κάνεις όλα αυτά που ΄φτιαξες στη ζωή σου;

Δε θα σου πει ο Κύριος «πού ΄ναι τα χρήματά σου,

αφού εμάζεψες πολλά λάβε και τ’ αγαθά σου!»

Τα ψυχικά χαρίσματα θα δει και θα βραβεύσει,

τα έργα όπου έκανες ο Κύριος θα γυρέψει.

Είσαι καράβι, άνθρωπε, και καπετάνιο έχεις

τον Παντοκράτορα Θεό γι αυτό, λοιπόν, μην τρέχεις.

Εάν στις οδηγίες Του, στους νόμους Του βαδίζεις,

φτάνεις στο φως το αληθινό και τη ζωή γνωρίζεις.

Μα όταν με ασέβεια εσύ Τον αποφεύγεις,

τον ψυχικό σου θάνατο μόνος σου τον γυρεύεις.

Όπως το ακυβέρνητο καράβι τριγυρίζει

και από την άγρια θάλασσα χτυπιέται και σαπίζει,

έτσι χτυπιέσαι κι εσύ, μα ο εγωισμός σου

δε σε αφήνει, άνθρωπε, να δεις και το χαμό σου,

το πόσο κατρακύλησες, το πόσο είσαι χωμένος

στο βούρκο και στο θάνατο ζεις ζωντανός-χαμένος.

Δε σε αφήνει ο διάβολος τα μάτια σου ν΄ανοίξεις

και στης μετάνοιας το λουτρό τα πάθη σου να ρίξεις.

Σκοτείνιασε τα μάτια σου, σου ΄βαλε παρωπίδες

και γέμισε τη στράτα σου με απαίσιες παγίδες.

Μπροστά βαδίζει ο διάβολος και σε τραβά κοντά του,

στον Άδη θέλει να κλειστείς, να σ΄έχει συντροφιά του.

Με αλυσίδες σου έδεσε τα χέρια και τα πόδια

και σε χτυπά αλύπητα όπως τα χταπόδια.

Λύσε επιτέλους τα δεσμά, φύγε κι ελευθερώσου,

μπες μες στην ποίμνη του Χριστού κι από τους λύκους σώσου.

Δεν ξέρεις ότι τριγυρνούν λύκοι και σε αρπάζουν,

σε ρίχνουν στα κατάβαθα, σε σχίζουν και σε σφάζουν;

Από το τέμπλο ο Λυτρωτής με πόνο σε κοιτάζει

κι από τα νύχια του εχθρού τρέχει και σε αρπάζει.

Γύρνα, λοιπόν, στον Κύριο, ζήτα να σε λυτρώσει,

ζήτα να λύσει τα δεσμά πριν ο εχθρός σε λιώσει.

Έχουμε Άγιο Οδηγό, Μεσίτρια Κυρία,

τη γλυκυτάτη Δέσποινα, τη μάνα Παναγία.

Τρέχουν τα μάτια δάκρυα, ματώνει η καρδιά Της

που βλέπει ν΄αφανίζονται τ΄αγαπητά παιδιά Της.

Γύρνα, λοιπόν, προς τον Χριστό να λάβεις Σωτηρία,

να δεις ουράνια Ιερουσαλήμ και του Θεού τα άγια μεγαλεία.