ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ

Για σκέψου συ, αμαρτωλέ, τη φοβερή την ώρα,

όταν αμετανόητος δεχτείς τη θεία μπόρα.

Για σκέψου συ όπου γελάς και τον Θεό χλευάζεις,

την άυλή σου την ψυχή την καταδικάζεις.

Κάθησε σκέψου τα δεινά που δίνει η αμαρτία

και τη γαλήνη και χαρά που δίνει η Παναγία.

Γιατί είναι Μεσίτρια προς τον Θεόν- Υιόν Της,

γονυπετούσα, κλαίουσα να σώσει το λαό Της.

Όποιος με πίστη προς αυτή στραφεί, παρακαλέσει,

του εωσφόρου τις βουλές Αυτός θα ανατρέψει.

Γιατί θα έχει σφραγιστεί από την Πλατυτέρα,

Πνεύμα θα δέχεται Άγιο και φως απ’ τον Πατέρα,

Απ’ τον Θεό που έπλασε κι έφτιαξε τη φύση,

που έστειλε τον σατανά αιώνια στη δύση.

Η δύση είναι ο θάνατος και η καταστροφή του,

αιώνια θα κατοικεί μέσα στη φυλακή του.

Πρόσεξε, δούλε αμαρτωλέ, μην τύχει και προλάβει

εις τη δική του φυλακή κι εσένανε να βάλλει.

Πρόσεξε, δούλε, η κρίση Μου μη σ’ εύρει κοιμισμένο,

πνευματικώς αγιάτρευτο κι απογυμνωμένο.

Μην καταντήσεις, πρόσεξε, τροφή του σατανά

κι αιώνια να παιδεύεσαι στου άδη τα δεινά.

Σταμάτησε να δέχεσαι αυτόν για οδηγό σου,

γιατί στην Κρίση θα ζητεί αυτός τον όλεθρό σου.