ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ

Στους μάγους και στα μέντιουμ, άνθρωπε τριγυρίζεις

και τη φτωχούλα σου ψυχή δαιμόνια γεμίζεις.

Αν σου συμβεί οτιδήποτε στα μάγια δίνεις βάση,

σ’ Αυτόν που θα ‘πρεπε να στραφείς, τον έχεις πια ξεχάσει.

Ό,τι σε διατάζουνε αμέσως συ το κάνεις,

δεν ξέρεις απ’ τον σατανά σφραγίδα πως λαμβάνεις;

Κοιτάς φλυτζάνια και χαρτιά και σου διαβάζουν τ’ άστρα,

σου τάζουνε πανθαύμαστα και μυροβόλα κάστρα.

Αρχή είχαμε τις γύφτισες μα τώρα εξαπλωθήκαν,

του σατανά τα όργανα πολύ εξαγριωθήκαν.

Γεμίσανε με μαγικά τη γη και τον αιθέρα,

μολύνανε, βρωμίσανε τον καθαρό αέρα.

Φοβάσαι να κυκλοφορείς, μάγια μήπως περάσεις,

που ρίχνει ο τρισάθλιος, στην κόλαση να φτάσεις.

Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς για μάγια σου μιλάνε

και τη γαλήνη τις ψυχής αμέσως τη χαλάνε.

Από τα μάγια αρρώστησε το σώμα και η ψυχή σας,

νευροπαθήσεις γέμισε η λιγοστή ζωή σας.

Ακούς μανάδες να σου λένε «μάγια θα τη γεμίσω,

 δεν θα την πάρει ο γιόκας μου, εγώ θα την χωρίσω».

Ακούς με πόνο στην ψυχή «μάγια θα του κάνω,

να τον λιώσω σαν κερί, εγώ θα τον ξεκάνω».

Μα όποιος έχει βάσανα κι αυτός στα μάγια τρέχει,

ελπίδα και παρηγοριά εκει νομίζει ότι έχει.

Μα σας πλανά ο διάβολος κι εσείς ακολουθάτε,

απ’ της ψυχής σας το φονιά βοήθεις ζητάτε.

Καιρός να σταματήσετε, καιρός πια να σκεφτείτε,

μην εμπιστεύεστε αυτόν, θα κατακρημνιστείτε.

Η μόνη σωτηρία σας, η μόνη γιατρειά σας,

είναι να στραφείτε ολοταχώς στο Μέγα Βασιλιά σας.

Τα μάγια είανι σατανικά, τίποτα δεν προσφέρουν,

μόνο αιώνιο θάνατο εις την ψυχή σας φέρουν.

Προσέχετε, αφήσετε μάγια και φλυτζανούδες,

τα δόντια ακονίζουνε απαίσιες αρκούδες,

Για να σας έχουν θέλουνε αιώνια στον άδη,

αλύπητα να σας χτυπούν στο τρομερό σκοτάδι.

Είναι ντροπή κι ασέβεια να σ’ οδηγεί το τέρας,

να μην ακούς που σου μιλά ο Πλάστης και Πατέρας.

Βασίζεσαι στα μαγικά, βασίζεσαι στην πλάνη,

μα πρόσεχε, έρχεται ο Κριτής με κοφτερό δρεπάνι.

Μα τότε ουαί κι αλίμονο, τι θ΄ απολογηθείς;

Δεμένος χεοροπόδαρα κι ένοχος θα βρεθείς.

Αυτούς που τώρα ακολουθείς με τόση εμπιστοσύνη,

 θα σου χαρίσουν σίγουρα αιώνια οδύνη.

Άνθρωπε, άνθρωπε, γιατί βαδίζεις πορωμένος

κι απ΄τα χτυπήματα του εχθρού βαριά τραυματισμένος;

Άφησε πια τα μέντιουμ, καφέδες και μαγείες,

 μη σ’ οδηγεί ο δαίμονας σ’ ατέλειωτες κακίες.

Δεν σκέπτεσαι, ασυλλόγιστε, ότι δε θα έχεις θέση

στη Βασιλεία του Θεού, θα σου την αφαιρέσει;

Έξω οι μάγοι, οι βέβηλοι και κάθε είδους ψέμα,

όλοι αυτοί θα γίνουνε εις τα δαιμόνια γεύμα.

Νόμος απαραβίαστος, θάνατος μας προσμένει,

το σώμα λιώνει μες τη γη κι η ψυχή ανεβαίνει.

Δικάζεται απ’ τον Κριτή, τι φοβερή ημέρα,

αμείλικτη κι αδίστακτη η κρίση του Πατέρα.

Εκεί δεν έχει ήμαρτον, δεν έχει σωτηρία,

εκεί, αν έφταιξες στη γη θα λάβεις τιμωρία.

Θέλεις, δε θέλεις , άνθρωπε, γελάσεις δε γελάσεις,

αν δεν πιστέψεις στο Χριστό την ψυχή θα χάσεις.

Έλα λοιπόν σταμάτησε να ζεις μέσα στο ψέμα,

αν στον Χριστό αφιερωθείς σου ετοιμάζει στέμμα.

Στέμμα λαμπρό, ολόφωτο, θα σ’ έχει διάδοχό Του

εις την αιώνια χαρά, εις το Βασίλειό Του.

Μην τα περνάς για ψέματα κι ότι είναι παραμύθια,

αυτά τα είπε ο Χριστός, αυτή είναι η αλήθεια.

Κοίτα, λοιπόν, να Τον υμνείς, κοίτα να Τον δοξάσεις

και τ’ αγαθά που ετοίμασε κοίτα να μην τα χάσεις.