ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ

Τη μέρα που το χρήμα μας και τα φθαρτά αγαθά μας

δεν θα αξίζουν τίποτα εμπρός εις τον Βασιλία μας.

Τη μέρα που στα τέσσερα σημεία θα σαλπίσουν

οι Άγγελοι κι οι δαίμονες με φρίκη θα γαβγίζουν.

Από Εσέ τον Ποιητή θα λάβουν τιμωρία,

στην Αιώνια την κόλαση θα βρούνε κατοικία.

Τη μέρα που οι Δίκαιοι θα λάμπουν σαν αστέρια

και με χαρά θε να βρεθούν στα θεϊκά Σου χέρια,

Τη μέρα που οι αμαρτωλοί θα βρούνε δυστυχία

στα βάθη της κολάσεως μαζί με τα θηρία.

Τη μέρα που θα γίνονται καινούργια πια τα πάντα

και θα δεσπόζει η χάρη Σου, Χριστέ μου Αναστάντα

Και όλη η πλάση τρέμουσα γόνυ σ’ Εσέ θα κλίσει

κι η παντοδυναμία Σου πάντα ζωή θα δίνει.

Κι αυτοί που εργάστηκαν πιστά στ’ αμπέλι το δικό Σου,

θα γίνουνε συγκάτοικοι εις το Βασίλειό Σου.

Μαζί μ’ Εσέ, Δεσπότη μου και με τους εκλεκτούς Σου,

θα τρέφονται αιώνια από τους θησαυρούς Σου.