Στον άδη, άνθρωπε, σαν
κλειστείς, δεν θα ‘χει σωτηρία,
αιώνια θα παιδείεσαι απ’ τ’
άγρια θηρία.
Με όλες τις αμαρτίες σου
αχαριστία σπέρνεις
και το φαϊ που σου ‘στειλα εις
τα σκουπίδια στέλνεις.
Εις τα σκουπίδια το φαϊ και το
ψωμί πετάτε
γιατί παραχορτάσατε και εκλεκτά
ζητάτε
Μα δεν εσκέφθεις, πονηρέ, δεν
ένιωσες ακόμα,
πως όταν πάρω τ’ αγαθά θα τρώτε
σκέτο χώμα;
Καθόσαστε στην τράπεζα χωρίς να
ευχαριστείτε,
χωρίς σταυρό να κάνετε, χωρίς να
Με υμνείτε.
Τι θα πρωτοαντάξατε και πως θα
κρατηθείτε;
Εμένα δεν με θέλετε, μα ποιον θα
εζητείτε;
Μην τα περνάς τα λόγια Μου
ψεύτικα παραμύθια,
Θεός ποτέ δεν ψεύδεται, μα λέει
την Αλήθεια.
Θα ‘θελα όλοι οι άνθρωποι στα
δεξιά να ‘ρθείτε,
ζωή να απολαμβάνετε, να μην
απωλεσθείτε.
Θα ‘θελα όλοι να ‘χετε σφραγίδα
ιδική Μου
και να σας πω «εισέλθετε, δούλοι
αγαπητοί Μου.
Λάβετε δώρα αιώνια, άφθαρτα
μεγαλεία,
μπείτε εις τον Νυμφώνα Μου, Θεού
τη Βασιλεία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου