ΑΚΟΥΓΑ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ, ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΣΟΥ

Ψελλίζουνε τα χείλη μου και προσευχή Σου λένε

κι από τις αμαρτίες μου τα δόλια μάτια κλαίνε.

Κύριε, καταχράστηκα την τόση καλοσύνη,

τη θεϊκή αγάπη Σου, την τόση αγαθοσύνη.

Δε γνώριζα που πήγαινα, Εσένα είχα ξεχάσει,

ληστή, τελώνη κι άσωτο και πόρνη είχα περάσει.

Και ήμουνα εξάρτημα, του σατανά παιχνίδι,

ενώ με είχες σαν λαμπρό της χάριτος στολίδι.

Δεν θέλησα τα δώρα Σου, Σου γύρισα την πλάτη

και προς τον δρόμο Σου έστησα, Κύριε, μέγα φράχτη.

Μου μίλαγαν για Εσένα, για τ’ άφθαρτά Σου δώρα,

που με αγάπη τα σκορπάς απ’ την Επάνω Χώρα.

Μα εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά, αγρόν είχα αγοράσει,

σ’ αυτόν είχα αφοσιωθεί, τα δώρα Σου είχα χάσει.

Με το κεφάλι μου γυρτό, με άγχος, απελπισία,

βάδιζα προς τον θάνατο τον ψυχικό, Μεσσία.

Πληγή το σώμα το φθαρτό, κουρέλι η ψυχή μου,

σε ποιόν να πω «βοήθεια» στη θλιβερή ζωή μου;

Μα όπως στεκόμουν στον βούρκο βυθισμένος

και ήμουν με τα δεσμά του σατανά δεμένος,

αισθάνθηκα μες στην ψυχή κάτι να πλημμυρίζει

και να γλυκαίνει τη ζωή και να την δροσίζει.

Αισθάνθηκα αναγέννηση, το άγχος ν’ απομακραίνει

και σκίρτημα μες στην ψυχή την χαρά να φέρνει.

Αισθάνθηκα να φλέγομαι, Κύριε, από αγάπη

και να μισώ του σατανά τον δρόμο και τα πάθη.

Άκουσα στοργική φωνή γλυκά να μου φωνάζει

και τον χιτώνα της ψυχής μ’ αγάπη να μ’ αλλάζει.

Ένιωσα Θεία Δύναμη μέσα μου να εισβάλλει

και τον παλιό μου εαυτό την πλάνη ν’ αποβάλλει.

Ακτίνες Θείου Πνεύματος να μου λούζουν το κεφάλι

και να μου προκαλούν χαρά και Θεία αγία ‘’ζάλη’’.

Αισθάνθηκα να περπατώ στου Παραδείσου την στράτα,

βρισκόμουνα, Δεσπότη μου, εις την δική Σου τράτα.

Αισθάνθηκα να βρίσκομαι σαν πρόβατο κοντά Σου,

να ‘χεις δεχτεί το απολλωλός μέσα στην αγκαλιά Σου.

Δεν ξέρω αν κοιμόμουνα ή αν ονειρευόμουν,

ένα γνωρίζω, Κύριε, κοντά Σου πως βρισκόμουν.