Μητέρα αειπάρθενε
Μητέρα ευλογημλενη,
το φως σου το ανέσπερο
ρίξε στην οικουμένη.
Να πάψει πια ο άνθρωπος
να ζεί στην αμαρτία,
να ανοίξει και τα μάτια
του να ρθεί στη σωτηρία.
Στη σωτηρία της ψυχής
που ο Χριστός τη δίνει,
που μας χαριζει τη ζωή
και φέρνει τη γαλήνη.
Στη τρικυμία της ζωής
γλυκειά μου Παναγία,
άπλωσε εσύ τη σκέπη σου
να ρθεί η νηνεμία.
Απο τα πλοκάμια του
εχθρού γλύτωσε τον καθένα,
και φέρε τον στο Κύριο
των πάντων τον ποιμένα.
Θόλωσε πια ο ανθρωπος
και σαν τυφλός βαδίζει,
χωρίς να ενιαφέρεται
που τρέχει που γυρίζει.
Μες την ομίχλη χάνεται
μην βλέποντας μποστά του,
ομολογεί τον σατανά
μισεί τον Βασιλιά του.
Δεν ξέρει ο ταλαίπορος
το τι τον περιμένει,
και εις την κρίση τη
φρικτή τι στην ψυχή συμβαίνει.
Δεν τον αφήνει ο διάβολος
για να σκεφτεί λιγάκι,
και τον ποτίζει διαρκώς
φοβερό φαρμάκι.
Αντι για αγάπη σκόρπισε
μίσος στον πλαϊνό του,
αντι για δόξα εδωσε
μίσος εις τον Θεό του.
Γλυκήτατη Κυρία μου συ
που ανακουφίζεις,
τις ταλαίπωρες ψυχές
τρέξε να τις δροσίσεις.
Εσύ που και αν σε βρίζουνε
δεν μας κρατάς κακία,
παρά με πόνο μητρικό
μας δίνεις την υγεία.
Σε κάθε επίθεση του
εχθρού του άγριου θηρίου,
ρίχνεις το θείο φάρμακο
εσύ Μήτηρ Κυρίου.