ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ

Γλυκύτατη μου Παναγιά, μητέρα ευλογημένη

Ρίξε το φως σου το άδυτο σε όλη την οικουμένη

Ρίξε τη θεια σκέπη σου να σκεπαστούμε όλοι

Να μην επηρεάζουνε οι μιαροί διαβόλοι.

Βλέπεις πως βυθιζόμαστε μέσα στη δυστυχία,

Γιατί ακολουθήσαμε μόνο την αμαρτία

Μας έριξε ο διάβολος το δηλητήριο του

Και αιχμάλωτοι βρεθήκαμε στο δίχτυ το δικό του

Βρεθήκαμε με τραύματα με ψυχικά σημάδια

Και η ψυχή βυθίστηκε στου πλάνου τα σκοτάδια

Πρόφθασε Παναγία μου και άπλωσε τη στοργή σου

Και σαν μητέρα ευσπλαχνική φρούρησε το παΐδι σου

Να ψάλουμε σε εσέ ύμνους δοξολογία

Και να νικάμε δια σου τα φοβερά θηρία

Να πάψουν παναγία μου τα νύχια τους να δείχνουν

Και μέσα στον άδη το φρικτό κάθε ψυχή να ρίχνουν

Να πάψουν Παναγία μου να μας επηρεάζουν

Στο δρόμο τους το σκοτεινό κάθε ψυχή να βάζουν

Από άκρη ως άκρη Δέσποινα να φωταγωγηθούμε

Και από το φως του Ιησού όλοι να οδηγηθούμε

Στο περιβόλι του Θεού που ανθίζουνε λουλούδια

Και ψάλλουν το «αλληλούια» χιλιάδες αγγελούδια.

Όπου ο πόνος δεν χώρα και η απελπισία

Μα η χαρά κυριαρχεί, η ζωή και η ευτυχία.

ΣΕ ΣΕΝΑ ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΟΥ

Χωρίς εσένα Κύριε, τι δύναμαι να ποιήσω ;

πόσο ταλαίπωρος εγώ, εχθρόν να πολεμήσω;

στα πυρωμένα βέλη του, Κύριε πως θα αντέξω;

εάν το άγιο ύδωρ σου Πατέρα δεν αρδεύσω;

Πως θα μπορέσω να σταθώ όρθιος στη ζωή μου;

εάν δεν έχω εσέ δίπλα μου λυτρωτή μου;                                                                 

εάν δεν λάβω δύναμη εγώ από το Θεό μου

πως θα μπορέσω να νικώ τον ύπουλο εχθρό μου;

Εάν δεν κρατήσω Κύριε τον τίμιο σταυρό σου,  

πως θα μπορώ να περπατώ στο δρόμο το δικό σου;

εάν εν στρέψεις σε εμέ το θείο σου το βλέμμα

όλα γεμίζουνε βρωμιά του εωσφόρου ψέμα.

Στη κάθε σου επέμβαση το παν ευωδιάζει

και στην ψυχή το θείο φώς της χάριτος φωλιάζει. 

γι΄ αυτό σηκώνω ταπεινά τα χέρια Ιησού μου

ζητάω αναγέννηση του δόλιου εαυτού μου .

Γυρνώ προς την εικόνα σου βλέπω το πρόσωπο σου

και τις κηλίδες αίματος που έχεις στο μέτωπο σου

από το στεφάνι εξ ακανθών που έχεις στη κεφαλή σου,

που το εδέχθης ταπεινά Κύριε από το παιδί σου.

Βλέπω τη τόση αγάπη σου τη τόση ευσπλαχνία,

που σκόρπισες και που σκορπάς στο πλάσμα σου μεσσία

και παίρνω την απόφαση να σου ζητήσω κάτι

«ρίξε Χριστέ μου μια ματιά στο χοϊκό διαβάτη».