Η ΦΥΣΗ ΥΜΝΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ

Δέντρα, λουλούδια και φυτά ανθίζουν και Μου στέλνουν

το μυροβόλο άρωμα κι οι Άγγελοι Μου ψέλνουν.

Ο ήλιος στέλνει φωτισμό προς δόξαν ιδικήν Μου,

φωτίζει και θερμαίνεται το καθένα παιδί Μου.

Λαμπάδες οι αστέρες Μου, λυχνάρι η σελήνη,

φέρνει στην καθεμιά ψυχή την ήσυχη γαλήνη.

Θάλασσες, κάμποι και βουνά και κάθε είδους κτίσμα

δοξάζουν με τον τρόπο τους, μα ‘σένα τρώει πείσμα.

Πείσμα που σ’ έχει ο πονηρός απαίσια ταϊσει

και την ψυχή σου, δούλε Μου, έχει καταμαυρίσει.

Άκου εσύ που έβγαλες δική σου θεωρία,

πως τάχα είναι οι νόμοι Μου ανθρώπων φλυαρία.

Άκου εσύ που ασελγείς, που είσαι σαρκολάτρης,

όπου κατάντησες τυφλός, κοινός ειδωλολάτρης.

Άκουσε κοσμοκράτορα, που θέλεις ν’ αποκτήσεις

την ιδική σου ζυγαριά, τον κόσμο να ζυγίσεις.

Άκου, που σαν τον άφρονα γεμίζεις αποθήκες

κι εκαταπάτησες τις πνευματικές συνθήκες.

Άκου εσύ όπου πατάς στο πτώμα του αδερφού σου,

για ν’ αποκτήσεις αγαθά φθαρτά του εαυτού σου.

Εσύ που δεν εσήκωσες σ’ Εμέ τα δυο σου χέρια,

γιατί τα πλήγωσε ο εχθρός με κοφτερά μαχαίρια.

Κι εσένα κοιλιόδουλε, σκουλίκια θα σε φάνε

και την ψυχή σου οι δαίμονες στον άδη θα τραβάνε.

Άκου επιστήμονα τυφλέ που μ’ έχεις αμελήσει,

πώς βρέθηκες σ’ αυτή τη γη ψάχνεις να βρεις τη λύση.

 Ακούτε όλοι οι άνθρωποι, μικροί μα και μεγάλοι,

που ακολουθείτε τον κακό σαν γνήσιοι παπαγάλοι,

Πώς θ’ αντιμετωπίσετε της κρίσεως την ώρα

όταν θα πέφτει από Εμέ η δίκαιη η μπόρα;

Επιδημίες πέφτουνε, θάνατος σε ζυγώνει,

μα ο εγωισμός εις την ψυχή ριζώνει.

Πονάει το σώμα το φθαρτό από την αμαρτία,

απ’ τη μεγάλη προστυχιά κι απ’ την παραλυσία.

Δουλεύεις σαν τον είλωτα για να μαζέψεις ύλη,

αντί να κάνεις την ψυχή αθανασίας φίλη.

Τις Κυριακές δεν σταματάς, ούτε γιορτές Αγίων,

η θεωρία είν’ αυτή των άγριων θηρίων.

Κι όταν σου μένει ελεύθερη ώρα ν’ αφιερώσεις,

στον πλάνο και τρισάθλιο εχθρό σου θα τη δώσεις.

Άνδρα, εσύ ξεχύθηκες σαν πεινασμένος λέων,

πορνεία, μοιχεία, βλασφημία, δεν σε αντέχω πλέον.

Με την ανηθικότητα, τη γύμνια, την κραιπάλη,

εφέρατε τα σόδομα και γόμορα και πάλι.

Το έριξες οριστικά εις την κλεψιά και την χαρτοπαιξία

κι έχεις δώσει ολότελα στο σατανά αξία.

Το χρήμα θέλεις πιο πολύ δούλε να αποκτήσεις,

αυτό εθεοποίησες, βωμό θε να του στήσεις.

Στις λέσχες, στα θεάματα, στα κέντρα της πορνείας,

τέλεια απομάκρυνση από την Εκκλησία.

Βρίζεις τα όσια κι ιερά, ξεπέρασες τα κτήνη,

μα θα ‘ρθει η τιμωρία σου, Θεός θα σ’ αποκτείνει.

Έχασε την αξία της η οικογένειά σου,

επήραν δρόμο βρώμικο και τα φτωχά παιδιά σου.

Βλέποντας του πατέρα τους την αδιαφορία,

την αθεϊα, τη βρωμιά, χάος και αμαρτία,

Ξεκίνησαν και περπατούν με το δικό σου βήμα

και γίνανε του σατανά το τρυφερό του θύμα.

Τα πήρε εις τα νύχια του και τα ‘χει αυτός ξεσχίσει

και με εφευρέσεις πονηρές τα έχει αφανίσει.

Κι όταν τους λένε για Θεό, σου λένε «εκεί είσαι ακόμα;»,

χωρίς να καταλάβουνε πως είναι ύλη, χώμα,

χωρίς να καταλάβουνε πως το κορμί θα σβήσει

κι η ψυχή θα δικαστεί εις την αιώνια Κρίση.

Ποιος θα το πει ‘’παιδάκι μου’’; Εσύ κι ο δάσκαλός  τους

τα εδιδάξατε ποτέ πώς είναι ο Θεός τους;

Θρησκευτικών το μάθημα τους έχουν αφαιρέσει,

να μελετούν ‘’διάστημα’’ τους έχουν αναθέσει.

Σεξολογία, προστυχιά, βρωμιά, ασυδοσία,

γύμνια, ξενύχτια και ποτά, μόλυνση, δυσοσμία.

Κι εσύ, μητέρα στοργική, που είναι η στοργή σου;

Δεν βλέπεις πως κατάντησε το δόλιο το παιδί σου;

Αφού κι εσύ εξώκυλες και ζεις στην αμαρτία,

γυμνώνεσαι και προκαλείς το βλέμμα στην πορνεία

και δεν ενδιαφέρεσαι εις το παιδί να δώσεις

τα φώτα του χριστιανισμού, αυτό να το γλυτώσεις

απ’ τις παγίδες του εχθρού κι από την αθεϊα,

να του ριζώσεις στην ψυχή πίστη κι ορθοδοξία.

Μα τι να πεις εις το παιδί, αυτό που δεν πιστεύεις;

Στην ύλη υποτάχτηκες, το σατανά λατρεύεις.

Σε γύμνωσε και σ’ έριξε κι εσέ στην αθεϊα

την ανδρική σου φόρεσε, γυνή, ασυδοσία.

Άνδρες – γυναίκες φτάσατε στο χείλος του γκρεμού

και μάθημα παραδίδετε στην καρδιά του δόλιου του παιδιού.

Κι ο σατανάς χαμογελά για το κατόρθωμά του,

που σας τράβηξε και σας έφερε κοντά του.

Προσέξετε και τις Γραφές,  Γονείς  για εσάς  τις στέλνω,

Μετάνοια ζητείστε κι Εγώ σας περιμένω.