Η γέννησις

Διώχνει το σκότος και φέρνει το φως

Ο λυτρωτής μας Ιησούς Χριστος

Η γέννησης του μας φέρνει χαρά

Επάνω στη γη μας ειρήνη σκορπά

Με το Χριστό ας προχωρήσουμε

Ελάτε όλοι μαζί να τον ευχαριστήσουμε

Προσφέρει αγάπη θεϊκή

Αγάπη για όλους χαρείτε λαοί

Το Μήνυμα έφεραν οι άγγελοι στη γη

Μεγάλη στο Μεσσία να γίνει υποδοχή

Που ήρθε για να σώσει το κόσμο μην χαθεί

Την έμπρακτη αγάπη Του προσφέρει σε όλους με στοργή

Ψάχνουν μέσα στης νύχτας την παγωνιά στης Βηθλεέμ την πόλη

να έβρουν τον Ιησού Χριστό να προσκυνήσουν όλοι

Υμνήστε το Χριστό

Υμνήστε δοξάστε την γέννηση Χριστού

Και ομολογείτε την έλευση Αυτού

Ήρθε για να λυτρώσει τα πλήθη του λαού

Που είχε καταρρακώσει η ενέργεια του κακού

Ο γλυκύτατος Σωτήρ της αγάπης ο Δοτήρ

Έφερε χαρά μεγάλη και γιορτάζουμε και πάλι

Μας έδωσε παράδειγμα πώς να διορθωθούμε

Και από τα πολλά τα βάσανα πώς να απαλλαγούμε

Άνοιξε το παράδεισο δέχεται νικητάς

Όσους ετήρησαν επακριβώς τας δέκα εντολάς

Λησμοσύνη, αμέλεια και κακή επιθυμία

Τρεις τρόπους μεταχειρίζεται ο διάβολος, συμπεραίνουν οι πατέρες ύστερα από βαθιά μελέτη του πνευματικού πολέμου της ψυχής, για να παρασύρει στην αμαρτία το πλάσμα του Θεού: Την λησμοσύνη, την αμέλεια και την κακή επιθυμία.

Όταν η λησμοσύνη καταλάβει την ψυχή, γεννά παρευθύς την αμέλεια και εκείνη πάλι την κακή επιθυμία. Ω, αν δεν ξεχνούσαμε με τόση ευκολία τον Θεό και τον προορισμό μας σε αυτόν τον κόσμο, δεν θα παραμελούσαμε την σωτήρια μας και δεν θα μας άφηνε ποτέ η θεια Χάρις να παρασυρθούμε από τις παράλογες επιθυμίες που φωλιάζουν μέσα μας.

Η ἀγάπη ἔχει δυὸ ἰδιώματα

Η ἀγάπη ἔχει δυὸ ἰδιώματα, δυὸ χαρίσματα· τὸ ἕνα νὰ δυναμώνη τὸν ἄνθρωπον εἰς τὰ καλά, καὶ τὸ ἄλλο νὰ τὸν ἀδυνατίζη εἰς τὰ κακά. Νὰ ἠξεύρετε, τέκνα μου, πὼς ἐγὼ ἔχω ἕνα ψωμὶ νὰ τὸ φάγω καὶ νὰ πίνω καλά· ἐσεῖς δὲν ἔχετε. Ἡ ἀγάπη μοι λέγει: Μὴ τὸ τρώγης μοναχός, δῶσε καὶ τοὺς ἀδελφούς σου καὶ φάγε καὶ σὺ τὸ ἄλλο. Ἔχω φορέματα. Ἡ ἀγάπη μοι λέγει: Δῶσε τὸ ἕνα τὸν ἀδελφόν σου καὶ ἐσὺ φόρει τὸ ἄλλο. Ἀνοίγω τὸ στόμα μου νὰ σὲ κατηγορήσω, νὰ σὲ εἰπῶ ψεύματα, νὰ σὲ γελάσω, καὶ εὐθὺς θυμοῦμαι τὴν ἀγάπην καὶ μοῦ νεκρώνει τὸ στόμα καὶ δὲν μὲ ἀφήνει νὰ σοῦ εἰπῶ ψεύματα. Ἁπλώνω τὰ χέρια μου νὰ πάρω τὸ πράγμά σου, τὰ ἄσπρα σου, τὸν βίον σου ὅλον. Ἡ ἀγάπη δὲν μὲ ἀφήνει νὰ σοῦ τὸ πάρω. Ἰδέτε, ἀδελφοί μου, τί χαρίσματα ἔχει ἡ ἀγάπη.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός