Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Έχουμε την τέλεια θρησκεία

Τη σωτήρια ορθοδοξία

Τη σωστή δια τον άνθρωπο πορεία.

Είμαστε τυχεροί

Μας σκεπάζει η Τριάδα η Αγία

Μας βοηθάει η Μητέρα Παναγία.

Η Ορθοδοξία είναι δυνατή

Την πληγώνουν και όμως ζει

Γιατί είναι αληθινή.

Έχει άσπονδους εχθρούς

Φοβερούς δαιμονικούς

Μένει είναι σύγχρονη σε όλους τους καιρούς.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ

Παρηγοριά και χαρά πίστης ελπίς αγία

Είσαι γλυκύτατε Σωτήρ, του κόσμου η σωτηρία.

Ρόδα κρίνα γιασεμιά μυρίζει η πνοή σου

Αστράφτει και φεγγοβολά η θεϊκή μορφή Σου.

Υπάρχεις αναλλοίωτος, Θεός της καλοσύνης

Θεός αγάπης, οικτιρμών , Θεός δικαιοσύνης.

Φωτίζεις και παρηγορείς, ψυχές που σε ποθούν,

Ψυχές που σε δοξάζουν και σε υμνολογούν.

Χάρη, ειρήνη και χαρά σε όλους μας σκορπίζεις

Ειρήνευσε τα έθνη Σου, τον κόσμο να κερδίζεις.

ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΛΥΚΗΤΑΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Αηδόνι της Γεσθημανής, φωνή χαριτωμένη

Το λάλημα Σου εύφρανε όλη την οικούμενη.

Βασιλευόντων Βασιλεύς Κύριος των Κυρίων

Ο επαναπαυόμενος εις τους χορούς Αγίων.

Γλυκύτατε μου Ιησού, κρίνε λευκέ ωραίε

Το άρωμα Σου πλημμύρισε, τον κόσμο Ναζωραίε.

Δεν είδαν τα μάτια μου τη θεϊκή μορφή Σου,

Ούτε την γλυκιά δεν άκουσα φωνή Σου.

Εωθινών λαμπρότατον, αστέρι φωτοβόλο

Ανέτειλες και φώτισες στη γη τον κόσμο όλο

Ζωοποιείς πάσα πνοή, τα σκοτεινά φωτίζεις

Και εις τους αμαρτάνοντας μετάνοια χαρίζεις.

Θεότης απερίγραπτος σε σώμα κεκλισμένη

Υπό ανθρώπινη μορφή ήρθες στην οικουμένη.

Ιεροτάτη και φρικτή, άσπιλος και γνησία

Επάνω εις τον Γολγοθά εγένετο θυσία

Κρεμάμενος επί σταυρού, ο ήλιος εσκοτίστη

άνοιξαν τα ουράνια και η γη εσείστη.

Λύσας θανάτου τα δεσμά, με χείρα πληγωμένη

Και αναστάς εκ των νεκρών θεότης δοξασμένη.

Νάμα από τα χείλη Σου σταλάζει σαν το μέλι

Όποιος γευθεί μια φορά πάλι το ξαναθέλει

Ξέρεις να δίνεις βάλσαμο σε κάθε μια πληγή μας

Να παίρνεις κάθε θλίψη μας μέσα από την ψυχή μας.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Στον Μέγα Μακάριο συνέβη το εξής καταπληκτικό γεγονός: κάποτε μια ύαινα, που θεωρείται το πιο αιμοβόρο και άγριο θηρίο της ερήμου και των δασών, άνοιξε με βία το παραπόρτι της αυλής της σκήτης του αγίου και μεγάλου Μακαρίου, τον οποίο βρήκε γονατιστό να προσεύχεται.

Η ύαινα όμως κρατούσε στο στόμα της το μικρό της, που γεννήθηκε τυφλό. Προχώρησε και το άφησε μπροστά στον προσευχόμενο άγιο. Ο Μέγας Μακάριος τότε πήρε στα χέρια του τη νεογέννητη τυφλή ύαινα και με το σάλιο του άλειψε τα τυφλά της μάτια. Τα σταύρωσε, κάνοντας συγχρόνως και προσευχή και ω του θαύματος! αυτά άνοιξαν! η μάνα ύαινα, αφού θήλασε το μικρό της, έφυγε με τον ίδιο...
... τρόπο που ήρθε.
Την άλλη μέρα, επανήλθε η ύαινα, κρατώντας στο στόμα της μια προβιά προβάτου και την άφησε μπροστά στα πόδια του αγίου σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ακουμπώντας το κεφάλι της πολλές φορές στο χώμα, προσκυνώντας έτσι τον γέροντα!
τα θηρία αποδεικνύονται πολλές φορές πολύ πιο ευγνώμονα από εμάς τους αχάριστους ενώπιον του μεγάλου Θεού!