ΓΥΡΝΑ ΚΑΙ ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΛΥΤΡΩΤΗ ΜΑΣ

Εάν οι ιχθύες είχαν φωνή, ανθρώπου στόμα,

το θαύμα του Σωτήρα μας θα φώναζαν ακόμα,

τη μέρα των Μακαρισμών που σκόρπαγε ευλογία

και πλήθη εσαγήνευε με τη γλυκιά ομιλία,

πως θαυμασίως χόρτασε άνδρας πέντε χιλιάδας

και στην ψυχή τους έπεσε πνευματική λιακάδα.

Πως πέντε άρτοι χόρτασαν τόσο μεγάλο πλήθος

και πως φτερούγιζε η καρδιά εις κάθε πιστού το στήθος,

πως μεγαλοπρεπέστατα, με πάσα εξουσία,

φάνηκε του Σωτήρα μας η Παντοδυναμία,

πως λίγοι ιχθείς εχόρτασαν τα πεινασμένα πλήθη

και αμαρτίες έσπασαν ωσάν σαθροί λίθοι.

Μα Αυτός που τα εποίησε, είχε την εξουσία

κι αυτά πολλαπλασίασε μ’ αγάπη και σοφία,

να δείξει εις το πλάσμα Του πως είναι ο Θεός Του,

ο Πλάστης, ο Δημιουργός, ο μόνος Αρχηγός του.

Να δείξει πως κι αν έφυγε αυτός από κοντά Του,

είναι διάπλατα ανοιχτή μ’ αγάπη η αγκαλιά Του.

Να δείξει πως κι αν έπεσε στο βόρβορο, στα πάθη,

σε σκοτεινό λαβύρινθο εκλείστηκε κι εχάθη,

του δόθηκε απ’ το Θεό μεγάλη ευκαιρία,

ν’ απαλλαγεί απ΄το θάνατο, να βρει τη Σωτηρία.

Ο ΘΕΟΣ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Θεός εφανερώθη εν μέσω των ανθρώπων

για να νεκρώσει την ψυχή δαιμόνων κακοτρόπων.

Εβάσταξε τους πόνους μας, τ’ αμαρτωλά μας πάθη

κι έμελλε για τον άνθρωπο εκούσια να πάθει.

Βαρύ σταυρό κουβάλησε στους Άγιούς Του ώμους

και σφράγισε με το αίμα Του τους ιδικούς Του Νόμους.

Κατήλθε θεληματικά τα χρέη μας να λάβει,

να ξεχρεώσει τον Αδάμ κι αυτόν να παραλάβει.

Πλήρωσε ο Αναμάρτητος το χρέος το δικό μας,

να ζήσουμε αιώνια κοντά εις τον Θεό μας.

Τα έμψυχα και άψυχα αν είχαν τη φωνή σου,

άνθρωπε, θα σου φώναζαν «λυπήσου την ψυχή σου».

Θεός σταυρώθηκε για σε, δες τι τιμή σου κάνει

και την ψυχή σου, αμαρτωλέ, στους ουρανούς θα βάλει.

Σε γλύτωσε απ’ του εχθρού την μαύρη κατακόμβη

και του θανάτου το σκοινί απ’ τον καθένα κόβει,

δυο λέξεις μόνο αν Του πεις με ταπεινή καρδία

«ελέησέ με ήμαρτον Μεγάλε μου Μεσσία»,

αμέσως είναι έτοιμος στολή να σου αλλάξει

και την ψυχή σου απ’ τον εχθρό για πάντα ν’ απαλλάξει.

Είν’ έτοιμος να σε δεχτεί μέσα στην αγκαλιά Του

και να σου δώσει τ’ άφθαρτα τα δώρα τα δικά Του.

Αρκεί κι εσύ ν’ απαλλαγείς απ’ τον εγωισμό σου,

μ’ αγάπη και ταπείνωση να ‘ρθεις προς το Θεό σου.

ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑ

Προτού σε βρούνε τα δεινά κι είναι αργά για σένα,

με πόνο κάνε επιστροφή προς τον Καλό Ποιμένα.

Ζήτα συγνώμη, άφεση των τόσων σου κριμάτων,

να ελαφρώσει η ψυχούλα σου εκ των παθημάτων.

Ό,τι κι αν θέλεις ζήτα το απ’ τον Δημιουργό σου

και δόξαζέ Τον κι έχε Τον πάντοτε βοηθό σου.

Έρχονται, άνθρωπε, δεινά το ένα μετά το άλλο,

θα έχεις από τον εχθρό κυνηγητό μεγάλο.

Εάν δεν έχεις επαφή με τον Δημιουργό σου,

ποιόν θα ζητήσεις, άνθρωπε, να έρθει στο πλευρό σου.

Όταν θα σείεται η γη, θα καίγονται τα πάντα,

ποιόν θα έχεις βοηθό στα φοβερά συμβάντα.

Τότε ουαι κι αλοίμονο, θα τρέμεις σαν το φύλλο,

θα έχεις για κατήγορο τον δαίμονα τον σκύλο.

Έλα λοιπόν και μην αργείς, ξύπνα και συγκεντρώσου,

στην κιβωτό μπες του Χριστού κι απ’ τα δαιμόνια σώσου.

Θα σε φυλάνε οι Άγγελοι και θα είναι βοηθός σου

η ίδια η Μάνα του παντός και Μάνα στον εαυτό σου.

Κι όταν φανεί ο Νυμφίος να είσαι ευπρεπισμένος,

με ένδυμα γάμου, αδερφέ, να είσαι στολισμένος.

Για να ακούσεις κι εσύ «είσελθε στο Νυμφώνα»

και θα γλυτώσεις της κολάσεως το φοβερό τυφώνα.

ΣΕ ΣΕΝΑΝΕ ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΟΥ

Χωρίς Εσένα, Κύριε, τί δύναμαι ποιήσω;

Πώς ο ταλαίπωρος εγώ, εχθρόν να πολεμήσω;

Στα πυρωμένα βέλη του, Κύριε πώς θ’ αντέξω,

εάν το άγιον ύδωρ σου Πατέρα δεν αρδεύσω;

Πώς θα μπορέσω να σταθώ όρθιος στη ζωή μου,

εάν δεν έχω Εσένανε δίπλα μου Λυτρωτή μου;

Εάν δε λάβω δύναμη εγώ απ’ τον Θεό μου,

πώς θα μπορέσω να νικώ τον ύπουλο εχθρό μου;

Αν δεν κρατήσω Κύριε τον Τίμιο Σταυρό Σου,

πώς θα μπορώ να περπατώ στο δρόμο το δικό Σου;

Εάν δε στρέψεις σε εμέ το θείο Σου το βλέμμα,

όλα γεμίζουνε βρωμιά, του εωσφόρου ψέμα.

Στην κάθε σου επέμβαση το παν ευωδιάζει

και στην ψυχή το θείο φως της χάριτος φωλιάζει.

Γι’ αυτό σηκώνω ταπεινά τα χέρια Ιησού μου,

ζητάω Αναγέννηση του δόλιου εαυτού μου.

Γυρνώ προς την εικόνα Σου, βλέπω το πρόσωπό Σου

και τις κηλίδες αίματος που ‘χεις στο μέτωπό Σου,

απ’ το στεφάνι εξ ακανθών που ‘χεις στην κεφαλή Σου

που το εδέχθης ταπεινά, Κύριε, απ΄το παιδί Σου.

Βλέπω την τόση αγάπη Σου, την τόση ευσπλαχνία,

που σκόρπισες και που σκορπάς στο πλάσμα Σου Μεσσία

και παίρνω την απόφαση να Σου ζητήσω κάτι,

ρίξε, Χριστέ μου, μια ματιά σ’ εμέ το χοϊκό διαβάτη.

Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η Δόξα του Θεού είναι μεγάλη,

πάντοτε είναι γεμάτη κάλλη.

Το Σύμπαν κυβερνά με μαεστρία,

Τριάδα είναι θαυμαστή, Θεότης Μία.

Αγία Τριάδα όλοι να υμνείτε

και να Την προσκυνείτε.

Την προκοπή θα δείτε και όλοι θα σωθείτε.

Να Την ομολογείτε, να Την ευχαριστείτε

με όλη την καρδιά σας.

Είναι των πάντων Ποιητής

ο Μέγας Βασιλιάς σας.