ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Είσαι του Θεού το σκήνωμα και των αγίων κλέος, σε Εσένα Μεγαλόχαρη, αναφωνώ με δέος.
Είσαι το καταφύγιο και της ψυχής λιμάνι και η αγία χάρη Σου, καθένα μας προφτάνει.
Εσύ εις τον καθένα μας τη σκέπη Σου απλώνεις και σαν Μητέρα στοργική, με πόνο τον ζυγώνεις.
Του γιατρεύεις τις πληγές που έχει η ψυχή του και τον φωτίζεις για να βρει Ιησού τον Λυτρωτή του.
Τον καθαρίζεις βάζοντας, το Θείο σου νυστέρι και τον γιατρεύεις Δέσποινα, με το Άγιο Σου χέρι.
Σε Εσένα σκύβω ταπεινά με ευλάβεια το κεφάλι, σε Εσένα τη Θεομήτορα, Βασίλισσα μεγάλη.
Σκύβω και παρακαλώ μπρος στην σεπτή Σου εικόνα, προστάτεψε με Δέσποινα απ΄ τον τρομερό κυκλώνα.
Έχει ξεσπάσει από παντού και μας καταποντίζει και με βρωμιά ο σατανάς τον κόσμο πλημμυρίζει.
Φοβάμαι κάθε πράξη μου που κάνω στη ζωή μου, μήπως δεν είναι σωστή και χάσω τη ψυχή μου.
Φοβάμαι οι αμαρτίες μου, μην γίνουν η αιτία και χάσω τον παράδεισο και λάβω τιμωρία.
Φοβάμαι Μεγαλόχαρη, την μέλλουσα τη κρίση, όταν δικάζεται η ψυχή, τι μέλει να αντικρύσει.
Φοβάμαι μήπως δεν κριθώ, αντάξιος των δώρων και έξω της χάριτος κλειστώ και των αγίων χώρων.
Φοβάμαι μήπως τα τάλαντα, δεν τα διπλασιάσω και σαν τον δούλο τον κακό μέσα στην γη σκεπάσω.
Αν δεν προλάβω της ψυχής να πλύνω τον χιτώνα, έξω θα μείνω από του Χριστού τον θειο τον Νυμφώνα.
Ζητώ γλυκιά μου Παναγιά, μεγάλη μου Κυρία, να μου ελευθερώσεις την ψυχή, απ΄τ΄ άγρια θηρία.
Όπου τα στέλνει ο πονηρός, για να με ενοχλούνε, να με δουν στη κόλαση, παρέα τους ποθούνε.
Στείλε φρουρούς αγγελικούς, πάντα να με φρουρούνε και τους απαίσιους εχθρούς αυτοί να πολεμούνε.
Πάντα υπό τη σκέπη Σου να βρίσκομαι κοντά Σου, να με σκεπάζει στοργικά η θεία αγκαλιά Σου.
Γίνου Βασίλισσα ουρανών, των χριστιανών ελπίδα, σε κάθε ψυχή που σε καλεί πνευματική πυξίδα.
Τον δρόμο δείξε τον σωστό, να μπει στη Βασιλεία, να απολαύσει αιώνια, του Θεού τα μεγαλεία.