Γιατί Με θεωρείτε δεδομένο και αστείο
μάθετε για Εμένα ανοίγοντας το ιερό βιβλίο
για εσάς μεγάλη θυσία έχω κάνει
εφόρεσα στο μέτωπο αγκάθινο στεφάνι.
Δίχως σταματημό τα αίματα εκυλούσαν
έναν άνθρωπο γελοίο Εμένα εθεωρούσαν,
χωρίς τελειωμο σφάδαζα από πόνο
τους σταυρωτάς στον Θεό ζητούσα να συγχωρήσει μόνο.
Μου βάλανε βαρύ σταυρό στον ώμο
ο Θεός ψηλά να Με πάρει εμετρούσα τον χρόνο,
αδιάκοπα αλύπητα βαριά Με εχτυπούσαν
και ταυτόχρονα με εκοίταζαν και σε γέλια εξεσπούσαν.
Η Παναγία ασταμάτητα έκλαιγε με μαύρο δάκρυ
τα δάκρυά της δεν είχαν τελειωμό και άκρη,
με έβλεπε να πονάω και αγκομαχούσα
και επόναγε πιο πολυ απ΄ότι εγω επονούσα.
Είχε όμως στην καρδιά της μια κρυφή ελπίδα
πως θα περάσει αυτή η καταιγίδα
και στον θρόνο μου θ’ ανεβώ
κι απ’ τους πιστους θα δοξαστώ.
