ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΛΟΝΙΖΟΝΤΑΙ

 Οι μοναχοί κλονίζονται

το Άγιον ορός δονείται,

λίγοι απέμειναν σωστοί

και πως θα τους ευρείτε.

 

Με τον λύχνο θα ψάχνετε

και ο άνεμος θα τον σβήνει,

διότι οι περσότεροι αποδεχτήκανε

την τρομερή αισχύνη.

 

Προτίμησαν το χρυσό

και όχι τον Χριστό,

και ισοπεδωθήκανε

από τον εχθρό.

 

Τα φαύλα οι περισσότεροι πράττουνε

και είναι αποσβολωμένοι,

τις ενέργειες τους δεν ελέγχουνε

είναι αποχαυνωμένοι.

 

Τους έβγαλε ο πονηρός

έξω των τειχών,

και έμειναν ακάλυπτοι

εις τον άσχημο καιρό.

 

Τους χτυπάει αλύπητα

το φοβερό χαλάζι,

και τους παγώνει αυτόματα

του πλάνου το αγιάζι.

 

Ήρθε ανεμοθύελλα

θόλωσαν τα μάτια,

πλέον δεν ονειρεύονται

τα θεϊκά παλάτια.

 

Της αιρέσεως η λαίλαπα

την πίστη τους σαρώνει,

η ολιγοπιστία τους

τους αποδυναμώνει.

 

Τις χορηγίες θέλησαν

να αποδεχθεί η ψυχή τους,

και αρνήθηκαν τον διδάσκαλο

δια την βόλεψή τους.

 

Προσπαθούν να παρασύρουνε

και το ποίμνιο τους,

αλλά Εγώ δείχνω το σωστό

και διακόπτω το έργο το αισχρό τους.

 

Τους φανερώνω τα σαπρά

τα έργα παρανομίας,

τα φέρνω όλα εις το φως

και φαίνονται τα πάθη φιλαυτίας.

 

Διακρίνετε ότι προτίμησαν

τα εγκόσμια με πάθος,

και εγκατέλειψαν τον Θεό

και έκαναν μέγα λάθος.

 

Και όσο περνάει ο καιρός

και ήμαρτον δεν λένε,

θα ‘ρθει στιγμή που γοερά

και ασταμάτητα να κλαίνε.

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

 Πέφτουν λουλούδια από ψηλά, πνευματικά λουλούδια,

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» ψάλουνε τριγύρω τα αγγελούδια.

Ο Άδης ενεκρώθηκε έσβησε η κατάρα,

Γιατί ο Θεός εμάζεψε το πλάσμα του με λαχτάρα.

Θάλασσα κάμποι και βουνά,

Η φύσης όλη χαίρει.

Διότι της αναστάσεως φύσηξε το αγέρι,

Άνοιξε του παραδείσου η κεκλεισμένη πύλη

Και άνθρωποι υμνολογούν και ψάλουνε τα χείλη.

Φυτά – λουλούδια με χαρά τα γιορτινά εφορέσαν,

Τα μυρωμένα άνθη τους στον Κύριο αποθέσαν

Όλη η πλάση ευχαριστεί και πάλι την θυσία  

Και την αγάπη του Θεού με αγγέλων συνοδεία.

Την νεκρωμένη μας ψυχή από την αμαρτία

Εβρήκε φως Θεότητος και θεία ευσπλαχνία.

Γλυκύτατε μου Ιησού, Εσύ φως εις την ψυχή μου,

Εσύ οδηγός και βοηθός και φάρος στη ζωή μου.

Εσύ ο αναμάρτητος ανέβης στο σταυρό

Και έφτασες μέχρι τον Άδη να βρεις το απολωλόν.

Το χαμένο πρόβατο που έφυγε από την ποίμνη

Και χάθηκε στου σατανά το φοβερό καμίνι.

Και αφού το βρήκες, χάρηκες και το έφερες κοντά Σου,

Γιατρεύοντας του τις πληγές μέσα στην αγκαλιά Σου.

Του φόρεσες στην κεφαλή το φωτοστέφανο Σου,

Και το έκανες διάδοχο εις το βασίλειο Σου.

Του χάρισες για φάρμακο, το σώμα Σου , το αίμα,

Και το επιβλέπει πάντοτε το θεϊκό Σου βλέμμα.

Του στέλνεις πνεύμα το άγιο, αυτό να το δροσίσει

Και με τις θείες χάρες Του πάντα να το στολίζει.

Εσύ ο πολυεύσπλαχνος, το πλάσμα μην αφήσεις

Δείξε το δρόμο το σωστό, ζωή να Του χαρίσεις.

Γιατί ζητάει ο σατανάς να το αιχμαλωτίσει,

Να το χαρεί για πάντοτε στην τρομερή την κρίση.

Μα εσύ Χριστέ και Κύριε αυτό μην επιτρέψεις,

Τον άνθρωπο με φως και ζωή δική Σου να τον θρέψεις,

Για να χαρεί αιώνια κοντά Σου την ζωή.

Και μες την βασιλεία Σου Εσένα να υμνεί.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

 Πολλοί Με προδώσατε

στο σταυρό Με καρφώσατε,

όξος και χολή Μου δώσατε

με αγκάθια Με στεφανώσατε.

 

Το μέτωπο Μου ματώσατε

με χτυπήματα Με εξοντώσατε,

σκληρά Με μαστιγώσατε

την όψη Μου αλλοιώσατε.

 

Την πλευρά Μου τρυπήσατε

τον λόγο Μου αθετήσατε,

Με λοιδορήσατε, Με φτύσατε

Με χλαμύδα Με ντύσατε.

 

Τα ρούχα Μου μοιραστήκατε

και γυμνό Με αφήσατε,

τον χιτώνα Μου κληρώσατε

και Με θανατώσατε.

 

Όλα αυτά δεν τα έκαναν

μόνον οι ιουδαίοι,

αλλά τα κάνετε και σήμερα

και ας φέρονται οι δρόμοι σας ωραίοι

 

Τα κάνετε και σήμερα

με το να Με βλαστημάτε,

το άγιο Μου όνομα

να το ποδοπατάτε.

 

Την δύναμη Μου μειώνετε

την χάρη Μου απαξιώνετε,

από φόβο τρέμετε

εμπιστοσύνη δεν Μου έχετε.

 

Γνωρίζετε και την ανάστασή Μου

και αντί να στερεώνεστε,

την αγία δύναμή Μου μειώνετε

ταλαντεύεστε και την πίστη σας καθηλώνετε.

 

Πόσα χρόνια θέλετε

να Με εμπιστευτείτε,

χωρίς να ξέρετε πόσο θα ζήσετε

και πότε θα κοιμηθείτε.

 

Μια μεγάλη αμέλεια

πάντα σας πλημυρίζει,

και αφήνετε έρημη την ψυχή

και Μου μιλάτε μόνον με τα χείλη.

 

Μα θέλω Εγώ  με την καρδιά

τέκνα να Με καλείτε,

να πιστεύετε ακράδαντα

πως θα προστατευθείτε.

 

Απ΄ τον μεγάλο πατέρα σας

και τον αιώνιο κτίστη,

όπου τα πάντα δύναται

να διευθετήσει.

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ

Ο Ιησούς Χριστός σας πέθανα

για να ζήσετε εσείς,

και αναστήθηκα την τρίτη ημέρα

για να αναστηθεί ο καθείς.

 

Κλίμακα Άγια έστησα

όλοι να ανεβείτε,

εις τον ουρανό εύκολα

και αιώνια να ζείτε.

 

Απ την εξορία την παλιά

να σας επαναφέρω,

εις την αιώνια ζωή

χρειάστηκε να υποφέρω.

 

Μαρτύριο εδέχθηκα

τα πάθη Μου μεγάλα,

και το αίμα Μου έτρεχε

στο χώμα στάλα – στάλα.

 

Από Θεός κατάδικος

ανέχθηκα να γίνω,

και εις τα πλάσματα Μου

απολογία να δίνω.

 

Οι όροι ανετράπησαν

αλλά μόνον για λίγο,

οι πόνοι Μου ήταν αφόρητοι

αλλά έπρεπε να υπομείνω.