ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΣ

Μέσα στην τόση σκοτεινιά που ζούσε η ανθρωπότης,

ήρθες Σωτήρα μου γλυκέ κι έλαμψε η αγνότης.

Έγινες δούλος ο Θεός, ο πλάσμα Σου να σώσεις,

 Παραδείσου κληρονομιά στον άνθρωπο να δώσεις.

Λεπρούς, παράλυτους, τυφλούς, γιάτρευες με αγάπη,

μα τυφλωμένοι μείνανε οι άνθρωποι στα πάθη.

Εσύ μας πρόσφερες ζωή κι αιώνια Βασιλεία

κι εμείς Σε υβρίζουμε Χριστέ με μίσος και κακία.

Έκλεισαν, εσκοτείνιασαν τα ψυχικά μας μάτια

 και θέλουμε τα επίγεια, δόξες, λεφτά, παλάτια.

Βαδίζουμε ολοταχώς προς την καταστροφή μας

και με απαίσια βρωμιά γεμίζει η ψυχή μας.

Δε θέλουμε, Πανάγαθε, Εσένα να υμνούμε,

 με πίστη και με σεβασμό να Σε δοξολογούμε.

Τα πλάσματά Σου, Κύριε, βρέθηκαν στο σκοτάδι

 κι υπάρχει φόβος να κλειστούν αιώνια στον άδη.

Κύριε Πολυέλεε, που έλεος σκορπίζεις,

 δόξα κι αιώνια ζωή στο πλάσμα Σου χαρίζεις.

Ρίξε τη θεία Σκέπη Σου, γλυκά να μας σκεπάσεις

και η φτωχή μας η ψυχή κοντά Σου να ησυχάσει.

Σβήνε, Δεσπότη μου Χριστέ, τα πυρωμένα βέλη

που ρίχνει ο τρισάθλιος  και μας βουτά στα έλη

 και μας μαυρίζει την ψυχή με τα δικά του πάθη

και πέφτει ο άνθρωπος, Κύριε, στα τρομερά του λάθη.

Ρίξε, γλυκύτατε Ιησού, το φως της αληθείας

να μη μπορεί να ευδοκημεί ο άρχων της κακίας.

Το πρόβατο που ξέφυγε κι έπεσε στο ρέμμα

 λυπήσου το και πάρε το  απ’ του σατανά το ρεύμα.

Δέξου της Μεγαλόχαρης τις τόσες ικεσίες

 και σώσε μας, Πανάγαθε, από τις δυστυχίες.

Εσύ που ενσαρκώθηκες τον κόσμο για να σώσεις

και την αιώνια ζωή στον άνθρωπο να δώσεις.

Κάνε Εσέ να έχουμε Προστάτη κι Οδηγό μας,

 Εσέ που προσπαθείς πάντα για το καλό μας.

Δέξου τις παρακλήσεις μας και δίνε ευλογία

 και χάριζε, Πανάγαθε, ουράνια μεγαλεία.