ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΙΣ ΛΑΧΤΑΡΩ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ

Εις τον Νυμφώνα Σου, Χριστέ, θέλω για να εισέλθω,

με δάκρυα μετάνοιας τους πόδας Σου να βρέξω.

Σαν τον τελώνη, Κύριε, σαν την αιμορροούσα,

 να ανυψώσω την ψυχή, ψυχή μου την πεσούσα.

Της χάριτος την ευωδιά κοντά Σου ν’ ανασαίνω

και θείους δρόμους λατρευτούς πλάι Σου να διαβαίνω.

Γλυκέ ραββί να στέκομαι, ν’ ακούω τη φωνή Σου,

τη θεία διδασκαλία Σου, να βλέπω τη μορφή Σου.

Τη λάμψη της θεότητος όταν μιλάς για αγάπη,

υπομονή, ταπείνωση και διώχνεις την απάτη.

Τα κάλλη τα ουράνια στον κόσμο όταν μοιράζεις,

 πως καθαρίζεις τις ψυχές και πως τις αγιάζεις.

Εσύ, Δεσπότη του παντός, Μεγάλε Βασιλιά μου,

δέξου μου την επιστροφή Πατέρα τη δικιά μου.

Δέξου με ωσάν τον άσωτο, την πόρνη, τον τελώνη,

κάνε με να κρατώ γερά της πίστης το τιμόνι.

Επιτεθήκαν οι εχθροί και μ’ έχουν πληγωμένο

και με πετάξαν μ’ απονιά και μισοπεθαμένο.

Μα περιμένω να φανείς καλέ μου Σαμαρείτη,

να μου γιατρέψεις τις πληγές, Εσύ θείε μαγνήτη.

Την ευκαιρία δώσε μου για να μετανοήσω,

σαν τον Ζακχαίο, Κύριε, έλεος να ζητήσω.

Κάνε με διά του νοός να ‘χω επικοινωνί

 μ’ Εσέ,γλυκύτατε Ιησού, με Εσέ Μεσσία.

Να με καλέσεις λαχταρώ στο δείπνο το δικό Σου

 και να με βάλεις, Κύριε, μάσα στο ποίμνιό Σου.

Μην απορρίψεις Δέσποτα αυτή την προσευχή μου,

 μα σαν Πατέρας στοργικός γλύκανε την ψυχή μου.

Να χαίρομαι αιώνια με τ’ άλλα τα παιδιά Σου,

 τα δώρα Σου τα θεϊκά και τ’ άφθαρτα αγαθά Σου.