ΕΛΕΗΣΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ

Αγχώδης και περίπληκη, γεμάτη υποκρισία,

γεμάτη βούρκο και βρωμιά, πλάνη κι αμαρτία,

 ζωή με δίχως νόμα, χωρίς ιδανικά,

δοσμένη σώμα και ψυχή στον πλάνο σατανά.

Στη γη εκαρποφόρησε το μίσος και το ψέμα

 κι ο σύνδουλός σου σε κοιτά μ’ αγριεμένο βλέμμα,

θέλει αν είναι δυνατόν να σε κατασπαράξει

 και τη γαλήνη της ψυχής να σου την ταράξει.

Θέλει το δηλητήριο μες στη ζωή να ρίξει,

στον πόνο και την συμφορά με μίσος να την πνίξει.

Θεό δε λογαριάζει πια, γελάει και τον υβρίζει

 κι όταν τον παρατηρείς σαν το θεριό μουγκρίζει.

Θαρρείς πως έστεισε πυρά στον Πλάστη και Θεό του,

 μα δε γνωρίζει ο δυστυχής πως είναι για το κακό του.

Δεν ξέρει ο ταλαίπωρος, δε θέλει να πιστέψει

πως θα τον βρουν καταστροφές, γι αυτό να επιστρέψει.

 Σ’ Εσέ, Σωτήρα μου, σ’ Εσένανε Ποιμένα

 και τα αγκάθια της βρωμιάς να βγάλει ένα ένα.

Να μη μπορεί να αισθανθεί εις την ψυχή γαλήνη,

 χαρά κι ανακούφιση, να φύγει η σκοτοδίνη.

Να μη μπορεί ν’ απαλλαγεί από τη δυστυχία,

να τον σκεπάσει στοργικά η Μάνα Παναγία.

Να μη μπορεί συμμέτοχος στο φως του Παραδείσου,

παρά αιώνια να κλειστεί στο χάος της αβύσσου.

Να μη μπορεί να Σε υμνεί απ’ τον εγωισμό του,

 να μην ομολογεί τον Πλάστη και Θε’ο του.

Σ’ αυτή την καταδίκη μας, σ’ αυτή τη συμφορά μας,

 ρίξε τα δίχτυα Σου Χριστέ, πιάσε μας Βασιλιά μας.

Ρίξε το θείο Πνεύμα Σου, το σκότος να σκορπίσει

και κάθε αμαρτωλή ψυχή κοντά Σου να γυρίσει.

Κάνε να φύγει από εμάς το χάος, η βρωμιά

 και να Σ’ ομολογούμε με καθαρή καρδιά.

Κάνε από τις ίνες Σου γερά να κρατηθούμε,

με φως Σου να λουζόμαστε, να μην απωλεσθούμε.

Από τις ίνες Σου, Χριστέ, τις πνευματικές,

 που ανεβάζουνε ψηλά τις καθαρές ψυχές,

αυτές που καθαρίζεις μ’ αγάπη και στοργή

 κι έρχονται προς τον Θεό, Τριαδική Αρχή.

Κάνε Πατέρα του φωτός την κάθεμια ψυχή,

αιώνια να χαίρεται στην άλλη τη ζωή.