Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΘΕΝΑ ΜΟΥ

Γλυκιά Μητέρα του Χριστού, Υπέρλαμπρη Παρθένα,

το έλεός Σου σκόρπισες μ’ αγάπη και σε ‘μένα.

Ο πονηρός προόριζε κι εμέ τροφή του άδη,

μα ήρθες, Μεγαλόχαρη, κι έδιωξες το σκοτάδι.

Μες τη σαπίλα, τη βρωμιά ήμουνα βυθισμένος,

 στα δίχτυα του τρισάθλιου εχθρού ήμουνα τυλιγμένος.

 Δεν ήξερα τι έκανα, βάδιζα και θρηνούσα

 κι απ’ το κρασί το φθονερό του δαίμονα μεθούσα.

Ό,τι πιο βρώμικο εγώ στον κόσμο αυτό ποιούσα

 και κάθε είδους προστυχιά ο άθλιος ποθούσα.

Για το κατάντημά μου αυτό χαιρόταν ο εχθρός,

 γιατί αυτός στο δρόμο μου ήτανε οδηγός.

Μα μες στη δυστυχία μου, ψυχής μου το σκοτάδι,

 ήρθες και πρόσφερες Εσύ το Μητρικό Σου χάδι.

Άπλωσε Συ τη Σκέπη Σου μητέρα ευσπλαχνική

και θείο φως πλημμύρισε τη δόλια μου ψυχή.

Μου έδωσες το χέρι Σου γερά να κρατηθώ

και με παρέδωσες Αγνή στον Ιησού Χριστό.

Κι Εκείνος μου προσέφερε το θείο φάρμακό Του,

το Σώμα Του, το Αίμα Του, Δέσποινα, το δικό Του.

Εις τις πληγές μου έριξε το ύδωρ της ζωής,

 απ’ την αστείρευτη πηγή της Τριαδικής Αρχής.

Εφύσηξε της χάριτος το μυρωμένο αγέρι,

εις την ψυχή μηνύματα χαράς για να μου φέρει.

Για να μου δείξει πως Αυτός είναι η Ζωή, η Αλήθεια

 κι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν σε πλάνης παραμύθια.

Πάναγνη Μεγαλόχαρη πώς να στο ξεπληρώσω;

Τι, ο ταλαίπωρος εγώ, Μητέρα, να Σου δώσω;

Δεν έχω άλλο τίποτα από την προσευχή μου

 κι απ’ την αγάπη προς Εσέ που έχω στην ψυχή μου.