ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ ΜΑΣ

Και σήμερα, Παρθένα μου, και πάλι θα Σε υμνήσω,

το έλεος, Μανούλα μου, πάλι θα Σου ζητήσω.

Με βασανίζουν οι εχθροί και θέλω προστασία

και τρέχω προς Εσέ, Πάνδοξη Κυρία.

Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, μου στήνουνε παγίδα,

 μα εγώ ελπίζω προς Εσέ, του κόσμου την ελπίδα.

Όποιοι Σε δοξολογούν Μητέρα τους Σε κάνουν,

τα τόξα του μισόκαλου το ξέρω δεν τους πιάνουν.

Βασίλισσα Μυριόχαρη, του Πλάστη η Μητέρα,

 των Ιερέων καύχημα, του κόσμου Πλατυτέρα.

Από Εσένα Δέσποινα ήρθε η σωτηρία,

ο Πλάστης ενσαρκώθηκε γλυκήτατη Μαρία.

Υμνώ, δοξάζω, προσκυνώ, κρυφή χαρά μου σ’ έχω,

 μη Σε πικραίνω, Δέσποινα, παντοτινά προσέχω.

Ρίξε τη Σκέπη τη γλυκιά για να μ’ επισκιάσει,

ο δρόμος του παμπόνηρου να μη μ’ επηρεάσει.

Μην επιτρέψεις Δέσποινα να γίνει το δικό του,

 τον Κύριο να δοξάζουμε, να σκάει απ’ το κακό του.

Μην τον αφήσεις Δέσποινα τα νύχια του να βάλει

 και μου ρημάξει την ψυχή και γίνει μαύρο χάλι.

Δε θέλω Παναγία μου αυτός να με πλανέψει,

μα η φτωχή μου η ψυχή τον Κύριο να γυρέψει.

Καθάρισέ μου την ψυχή, το θρόνο Του να βάλει

ο Τρισυπόστατος Θεός και γι Αυτόν το στόμα μου να ψάλλει

 ύμνους, μεγαλυνάρια,ψαλμούς, δοξολογίες

 στον Παντοδύναμο Θεό, τιμές, ευχαριστίες.

Κι όταν κριθώ Κυρία μου, Μεσίτρια να σ’ έχω,

 από την πλάνη του κακού, Δέσποινα, να απέχω.

Να πεις στον Παντοδύναμο, Υιόν και Ποιητή Σου,

 πως πάντα Σε εδόξαζα, ήμουνα μαθητής Σου.

Να με δεχτεί ο Κύριος σε μία γωνιά Του,

να Τον δοξάζω κι εγώ με τα πιστά παιδιά Του.