ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ

Εις τον Σταυρό Σου Κύριε με πόνο γονατίζω,

με δέος Παντοδύναμε στο ξύλο Σ’ ατενίζω,

 βλέποντας την Παναγιά, εκούσια θυσία,

το πως μ’ αγάπη σήκωσες Θεός την αμαρτία.

Βλέποντας την ταπείνωση, τον οίκτο, τη στοργή Σου,

 που ως το θάνατο έφτασες να σώσεις το παιδί Σου.

 Βλέποντας το Πανάγιο και θεϊκό Σου Αίμα

πως ρέει για να ξεπλυθεί κάθε βρωμιά και ψέμα,

φέρνω στη φαντασία μου την ώρα της προδοσίας,

το πάθος, την ασέβεια, την αμέτρητη κακία.

Φέρνω στη φαντασία μου ύβρεις και ειρωνία,

πτυσίματα, ραπίσματα, απάνθρωπη μανία.

Φέρνω στη φαντασία μου τ’ ακάνθινο στεφάνι

 και σκέφτομαι, Φιλεύσπλαχνε, που η αχαριστία φτάνει.

Βλέπω στο θείο Σου πρόσωπο το αίμα να κυλάει,

 μα η γλυκιά Σου αγκαλιά ανθρώπους να ζητάει.

Βλέπω τα θεία χέρια Σου εις τον Σταυρό ανοιγμένα

 και σκέπτομαι το έλεος όπου σκορπάς Ποιμένα.

Σκέπτομαι τι αντάλλαγμα αντάξιο να δώσω,

σκέπτομαι, ω Πανάγαθε, κοντά πως θα ζυγώσω.

Ποιός ύμνος είναι αντάξιος και ποιά δοξολογία,

 προς τη δική Σου εκούσια, μεγάλη Σου θυσία;

Κι όμως, μακρόθυμε Κύριε, Εσύ μας περιμένεις,

ένα μετάνοιας δάκρυ μας αληθινά προσμένεις.

Και τότε σβήνεις κάθεμια παλιά μας αμαρτία

και μας γεμίζεις με χαρά, ζωή κι ευλογία.

Γλυκύτατέ μου Ιησού, εσταυρωμένη αγάπη,

 λυπήσου με και σκόρπισε της αμαρτίας τα πάθη.

Βλέπω την αθλιότητα που έχει η ψυχή μου,

 μα βλέπω και το έλεος που έχεις, Λυτρωτή μου.

Βλέπω της ευσπαχνίας Σου την πόρτα σαν χτυπήσω,

 με συντριμμένη την ψυχή συγνώμη Σου ζητήσω,

 δε θα την αρνηθείς ποτέ, θα τρέξεις Εσύ κοντά μου

 και σαν Μεγάλος Ιατρός θα δεις τα τραύματά μου.

Θα ρίξεις θείο φάρμακο και τις πληγές θα κλείσεις

 και με νερό της χάριτος Εσύ θα τις δροσίσεις.

Νυμφίε Άγιε της ψυχής κι αιώνιε Φωτοδότα,

ρίξε τα ουράνια, πνευματικά Σου φώτα,

 να βλέπω τον πανάγιο και θεϊκό Σου δρόμο

και ν’ αποφύγω τον όλεθρο και κάθε έναν πόνο.

Να εξολοθρεύσεις, Κύριε του σατανά τα πάθη

 και να γεμίσεις την ψυχή με τα δικά Σου άνθη.

Άνθη που δε μαραίνονται, άνθη της Βασιλείας,

 που έρχονται απ’ το θρόνο Σου, Τριάδας της Αγίας.

Που ευωδιάζουν και σκορπούν παντού το΄άρωμά τους

 κι ενώνουν τις πιστές ψυχές μ’ Εσέ το Βασιλιά τους.

Κάνε να λάβω το Σταυρό κι εγώ ν’ ακολουθήσω

το δρόμο προς το Γολγοθά, να μην ολιγοπιστήσω,

 παρά με Σένα Βοηθό, Προστάτη κι Οδηγό μου,

στο τέρμα του κι εγω να βγω, δίπλα εις το Θεό μου.

Να χαίρομαι τα δώρα Σου, τα θεία αγαθά Σου,

στους κόλπους Σου να βρίσκομαι με τ’ άλλα τα παιδιά Σου.