ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ

Σε δοξάζω μερα νύχτα, ύμνους ψάλλω προς Εσένα,

το Θεό και Λυτρωτή μου, τον Μεγάλο μου Ποιμένα.

Εσέ τον εν σαρκί τεχθέντα και υπομείναντα Σταυρό

διά του κόσμου τη σωτηρία, το γλυκύτατο Χριστό.

Εσέ τον Μέγα Ζωοδότη, τον ποτίσαντα τη γη

με το τίμιό Σου αίμα να προσφέρεις τη ζωή.

Τη ζωή την αιωνία μετ’ Αγγέλων και Αγίων,

τη ζωή του Παραδείσου, των δικών Σου μεγαλείων.

Προς Εσέ θέλω Χριστέ μου να προσφέρω την καρδιά μου

και ψαλμούς προς Σε να στέλνω τον Θεό και Βασιλιά μου.

Πόσο υπέφερες για ‘μένα το παιδί Σου το χαμένο,

που το είχε ο εωσφόρος μες τα δίχτυα του κλεισμένο.

Και με τι στοργή κι αγάπη έριξες δόλωμα θείο

και με τράβηξες Χριστέ μου, Εσύ της ψυχής μου ο Νυμφίος.

Πόση καλοσύνη Θεέ μου κι έλεος για ‘μένα έχεις

 και στην κάθε συμφορά μου με συμπόνια Εσύ τρέχεις.

Κάθεμια φορά που λέω τ’ όνομά Σου το ιερό,

μ’ αγκαλιάζεις με αγάπη, εξοντώνεις τον εχθρό.

Κι όταν ακόμα Σε πικραίνω με τις τόσες μου αμαρτίες,

που είναι Κύριε για ‘Σένα βδέλυγμα και βλασφημίες.

Κι όταν με έργα που δεν πρέπει φεύγω Κύριε μακριά Σου,

στέκεσαι και με προσμένεις με ανοιχτή την αγκαλιά Σου.

Κι όταν έλεος ζητήσω, θέλω κάπου να πιαστω

 και ζητάω προστασία από Εσένα τον Θεό.

Τα ξεχνάς όλα και δίνεις ίαση εις την ψυχή,

 μου προσφέρεις τ’ Άγιο Πνεύμα και μου δίνεις τη ζωή.

Με στολίζεις και με ντύνεις μ’ ένδυμα της αφθαρσίας

και διάδοχο με κάνεις της δικής Σου Βασιλείας.

Εμπρός σ’ αυτά τα μεγαλεία που προσφέρεις Λυτρωτή μου,

τι μπορώ να Σου προσφέρω ο ταλαίπωρος Κριτή μου;

Σε δοξάζω και ζητάω θείο ύδωρ Σου να πίνω

και με πίστη τη ζωή μου προς Εσέ να κατευθύνω.

Δος μου δύναμη και θάρρος τον εχθρό να πολεμήσω,

με βοήθεια δική Σου Κύριε να τον νικήσω.

Ορθοδόξως να βαδίζω και να κάνω ομολογία δια τη Μάνα την Παρθένα

και Θεό μου να δοξάζω, την Τριάδα την Αγία.

Ν’ απολαύσω αιωνίως της ζωής τα αγαθά,

να ‘μαι δεξιά του Λυτρωτή μου, του Μεγάλου Βασιλιά.