ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΗ ΜΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Υπέρλαμπρή μου Δέσποινα, γλυκιά μου Πλατυτέρα,

δίνε υγεία, φώτιση στον κόσμο πέρα ως πέρα.

Να αφήσει πια ο άνθρωπος τα τρομερά του λάθη

και να γλυτώσει απ’ του εχθρού τη νάρκη και τα πάθη.

Να μη μπορεί ο δαίμονας να τον επηρεάζει

και τη φτωχή του την ψυχή να την κατασπαράζει.

Σαν το πουλάκι ο κυνηγός όπου το τουφεκίζει

 και τη φτωχούλα του καρδιά στα τέσσερα σκορπίζει.

Γιατί γλυκιά μου Δέσποινα τον έχει παραλάβει

ο τρισκατάρατος εχθρός κι ο άνθρωπος σπαράζει.

Μην ξέροντας Παντάνασσα σε ποιον να καταφύγει

και ο γλυκύτατος Ιησούς τι δώρα του χαρίζει,

δεν ξέρει πως κατέβηκε το φως για να σκορπίσει,

τον άδη και την κόλαση για πάντα να τα κλείσει.

Δεν τον αφήνει ο διάβολος να κάτσει να σκεφτεί

πως είναο όλα ψεύτικα σε τούτη εδώ τη γη,

πως αν απολαύσεις εδώ στη γη πλούτη και μεγαλεία,

 θα έρθει κάποτε καιρός να χάσεις τη Βασιλεία.

Και πως συμφέρει Δέσποινα τον πονηρό εχθρό μας,

που επιβουλεύετα το θάνατό μας.

Εσύ είσαι μόνο Δέσποινα των χριστιανών η σκέπη

και διώχνεις κάθετι κακό και του εχθρού τα νέφη.

Εσύ γλυκιά μου Παναγιά στον Κύριο γονατίζεις,

πάντα για μας παρακαλάς με πόνο και δακρύζεις.

Κάνε να φύγει από τη γη η τόση η μαυρίλα,

να μη μας κάνει ο πανηρός να τρέμουμε σαν φύλλα.

Κι όταν θα αντικρύσουμε το Μέγα Βασιλιά μας,

να πούμε «έργα ευχάριστα κάναμε στη δουλειά μας».

Τη δουλειά που μας άφησε έως να έρθει κοντά μας

και να προσφέρει εις τον καθένα μας τα ανταλλάγματά μας.