ΚΥΡΙΕ ΕΙΣΑΙ ΖΩΗ ΚΑΙ ΦΩΣ

Εσύ είσαι ζωή και φως, Εσύ δικός μου οδηγός,

Εσύ μεγάλος Λυτρωτής, της ψυχής μου ο Κριτής.

Κλαίω ο δόλιος και πονώ, θέλω έλεος να βρω,

να λευκάνω τη στολή που έχει η δόλια μου ψυχή.

Μου εχάρισες πολλά και ζωή και αγαθά,

μα εγώ για ευχαριστώ επροτίμησα τον εχθρό.

Με τα έργα μου τα φαύλα βρήκα βάσσανα μεγάλα

κι ο εχθρός με κυνηγά, την ψυχή αυτός ζητά.

Μα πού να τρέξω Κύριε, το βλέμμα πού να στρέψω;

Ποιός έχει φάρμακο τις πληγές μου να γιατρέψω;

Κι όπως με πόνο στέκομαι κοιτάζωντας Εσένα,

κρεμάμενο εις τον Σταυρό Μεγάλε μου Ποιμένα,

σκυρτάει η ψυχή, φωτίζεται με φως απ΄το δικό Σου

και με φωνή τρεμάμενη ζητώ το έλεός Σου.

Δέσποτα συγκλονίζομαι απ΄του εχθρού τα βέλη,

γιατί απλώνει με ορμή τη μαύρη του νεφέλη.

Κι οι άνθρωποι αρχίσανε κι αυτοί να με μισούνε,

πάντα να με πικραίνουνε και να πονώ ζητούνε.

Ρίχνουνε δηλητήριο, φαρμάκι με ποτίζουν

και την καρδιά μου Κύριε με πόνο τη γεμίζουν.

Αγκάθι είναι ο λόγος τους που την ψυχή πληγώνει,

κάθε στιγμή, κάθε λεπτό η δόλια και ματώνει.

Μα Συ που έχεις έλεος λυπήσου και αυτούς

και διώξε από δίπλα τους τους μιαρούς εχθρούς.

Κάν΄τους να ακολουθήσουνε το δρόμο το δικό Σου

κι από τους λύκους να σωθούν, να μπουν στο ποίμνιό Σου.

Δως μου κι εμένα φώτηση να Σε ομολογήσω

και της ψυχής μου τη στολή να την καθαρίσω.

Κι όταν μπροστά σου θα σταθώ λογαρισμό να δώσω,

να είναι τα έργα μου αγνά και την ψυχή σ΄Εσέ να παραδώσω.

Θέλω ακούραστα Εσέ Χριστέ να υπηρετήσω

και μες στη Βασιλεία Σου αιώνια να ζήσω.