ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΩΣΤΟΣ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΛΑΘΗ

Όταν πιστεύεις ότι είναι εξυπνάδα το ψέμα είναι λάθος.

 Όταν κρατάς μυστικά που δε θα έπρεπε είναι λάθος.

Όταν φανερώνεις μυστικά που πρέπει να μείνουν κρυφά είναι λάθος.

Όταν παίρνεις με δόλιο τρόπο τα πράγματα των άλλων είναι λάθος.

Όταν περιφρονεις τα λόγια των μεγάλων είναι λάθος.

Όταν είσαι αχόρταγος είναι λάθος.

Όταν αποφεύγεις να παρηγορείς πονεμένους είναι λάθος.

Όταν δε δίνεις ψωμί σε πεινασμένους και νερό σε διψασμένους είναι λάθος.

 Όταν βασανίζεις αδυνάτους είναι λάθος.

 Όταν χλευάζεις ανήμπορους είναι λάθος.

Όταν κάνεις ζημιές και δεν τις πληρώνεις είναι λάθος.

 Όταν βλέπεις κάποιον πεσμένο και δεν τον σηκώνεις είναι λάθος.

 Όταν είσαι ισχυρογνώμων είναι λάθος.

 Όταν δε δίνεις ρούχα σε κουρελιασμένους είναι λάθος.

 Όταν σπρώχνεις τον άλλον στον γκρεμό είναι λάθος.

 Όταν δίνεις στον φτωχό χαλασμένο φαγητό είναι λάθος.

 Όταν με τα λόγια σου σκοτώνεις είναι λάθος.

Όταν πισώπλατα μαχαιρώνεις είναι λάθος.

 Όταν είσαι ενοχλητικός είναι λάθος.

 Όταν καλείς κάποιον σε συνάντηση και ποτέ δεν πηγαίνεις είναι λάθος.

 Όταν δε λες ευχαριστώ σ΄αυτούς που σε ευεργετούν είναι λάθος.

Όταν περιφρονείς αυτούς που σε ευεργετούν είναι λάθος.

 Όταν σπρώχνεις άλλους σε παρανομίες είναι λάθος.

 Όταν κάνεις νοθείες είναι λάθος.

 Όταν γίνεαι αιτία σκανδάλου είναι λάθος.

Όταν δε σέβεσαι τους ιερούς χώρους είναι λάθος.

Όταν είσαι σπιούνος είναι λάθος.

Όταν δεν επιστρέφεις δανεικά είναι λάθος.

 Όταν σχετίζεσαι με τα ναρκωτικά είναι λάθος.

 Όταν τάζεις και δεν τα δίνεις είναι λάθος.

Όταν λερώνεις τα καθαρά μέρη και δεν τα καθαρίζεις είναι λάθος.

Όταν εύχεσαι το κακό του άλλου είναι λάθος.

Όταν σου ζητούν συγνώμη και δε συγχωρείς είναι λάθος.

Όταν δημιουργείς έριδες είναι λάθος.

Όταν δε λες καλημέρα είναι λάθος.

Όταν μιλάς με μάσκα και δε δείχνεις τον πραγματικό εαυτό σου είναι λάθος.

Όταν πλαστογραφείς είναι λάθος,

Όταν δίνεις κατάρες είναι λάθος.

Όταν είσαι εκβιαστής είναι λάθος.

Όταν δεν αγαπάς χωρίς διακρίσεις είναι λάθος.

ΤΑ ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ουαί, ουαί και τρις ουαί, σε όποιον δεν στολίσει

την ψυχή με ένδυμα και δεν την καθαρίσει.

Ουαί εις τους κατήγορους και φθονερούς ανθρώπους,

 που ρίχνουν δηλητήριο με διαφόρους τρόπους.

Ουαί σ΄αυτούς που απάνθρωπα χτυπούν τους αδυνάτους,

θα΄ναι βαρύ το τιμωρώ, μεγάλα τα δεινά τους.

Ουαί σ΄αυτούς που ορκίζονται ψέματα για συμφέρον,

αιώνια θα παιδεύονται, με πόνους θα υποφέρουν.

Ουαί σ΄αυτούς που βάζουνε στο Ευαγγέλιο χέρι

και ψέματα ορκίζονται, ειν΄ δίκοπο μαχαίρι.

Ουαί σ΄αυτούς που βλέπουνε στον κόσμο δυστυχία

κι αντί να βοηθήσουνε, δε δίνουν σημασία.

Ουαί εις τους υποκριτάς που τους αγίους κάνουν,

που έξωθεν λαμποκοπούν και μέσα μούχλα πιάνουν.

Ουαί σ΄αυτούς που πρόστυχα περνάνε τον καιρό τους,

με ηδονές του σώματος θολώνουν το μυαλό τους.

Ουαί σ΄αυτούς που μάχονται τη γνήσια Ορθοδοξία

και τις αιρέσεις προσκυνούν, σ΄αυτές δίνουν αξία.

Ουαί στους κοσμοκράτορες, θρόνους όπου κατέχουν

και φέρνουνε καταστροφές, φόβο Θεού δεν έχουν.

Ουαί σ΄αυτούς που δεν θωρούν το χάλι το δικό τους,

μα μόνο κατακρίνουνε τον κάθε αδερφό τους.

Ουαί σε όλους τους θνητούς, μικρούς μα και μεγάλους,

που ακολουθούν τους δαίμμονες ωσάν τους παπαγάλους.

Ουαί, ουαί κι αλλοίμονο σ΄αυτούς που δεν πιστεύουν

πως κάποτε θε να κριθούν, αλλά το κοροϊδεύουν.

Ουαί, ουαί κι αλλοίμονο σ΄όσους δεν είναι εντάξει,

στ΄αριστερά Του ο Κύριος αυτούς θα κατατάξει.

Εκεί που είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός οδόντων,

εκεί που είναι τα φρικτά δεινά των κολαζόντων.

Ουαί σ΄αυτούς που έχουνε για οδηγό το τέρας

και δεν ακούνε που μιλά Τριαδικός Πατέρας.

Ουαί σ΄αυτούς όπου γελούν και τους πιστούς χλευάζουν

και δεν ανοίγουν τις Γραφές καθόλου να διαβάχουν.

Ουαί σ΄αυτούς που οδηγούν ανθρώπους σ΄αμαρτία,

κάνουν βαρύ αμάρτημα, δε θα ΄χουν Σωτηρία.

Ουαί σ΄αυτούς που εκκλησιά δε θέλουν ν΄αντικρύσουν,

θα ΄ναι αργά όταν κριθούν κι έλεος ζητήσουν.

Ουαί στους μάγους που οδηγούν ανθρώπους στο σκοτάδι

κι έχουνε λάβει οι άφρονες του σατανά το χάδι.

Ουαί σ΄αυτούς που δίνουνε πίστη στη μαγεία

και προσκυνούν τα είδωλα αντί τον Άγιο Μεσσία.

Ουαί σ΄όσους ξεκίνησαν τον πλάστη για να φτάσουν,

νομίζοντας πως τον Θεό θέλουν να ξεπεράσουν.

Πάνε να κατακτήσουν τον Άρη, το φεγγάρι

και γίνονται οι άθεοι με τον εχθρό ζευγάρι.

ΟΥΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΠΡΕΠΑ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ

Πώς θα μαζεψεις, σκεπτεσαι, αυτά κι αυτά κι εκείνα...

και πίνεις μέσα στη ζωή φαρμάκι και κινίνα.

Το άγχος το βιοτικό σε έχει αιχμαλωτίσει,

δεμένο μες στα δίχτυα του σ΄έχει καλά κρατήσει.

Πάντα με μάτι φθονερό βλέπεις τον αδερφό σου

κι ό,τι ανήκει εις αυτόν, το θέλεις για δικό σου.

Αφού γνωρίζεις , άνθρωπε, μια μέρα θα πεθάνεις,

γιατί κοιτάζεις τα φθαρτά και τον καιρό σου χάνεις.

Αφού γνωρίζεις, άνθρωπε, πως θα θαφτείς στο χώμα,

γιατί ν΄αρπάζεις την μπουκιά απ΄τ΄αλλουνού το στόμα;

Γιατί αιχμάλωτος εσύ να είσαι στον εχθρό σου,

να κυβερνά το σώμα σου και το φτωχό μυαλό σου;

Βρίζεις τον Παντοκράτορα, βρίζεις την Παναγία,

βρίζεις τον Τίμιο Σταυρό, Τριάδα την Αγία.

Μα δε φοβάσαι, άνθρωπε, το στόμα μην βουλώσει,

να μη σε βρει ο κεραυνός μ΄οργή και σε σκοτώσει;

Δεν ξέρεις πως οι δαίμονες σου φόρεσαν γαλόνια

για να σε κάνουν στρατηγό στου Άδη τα σαλόνια;

Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς το στόμα σου γαζώνει,

βγάζει οχιές και βδέλυγμα, τα πάντα σου λερώνει.

Αυτές τις μέρες, άνθρωπε, βλέπεις πολλά σημεία,

μα ΄συ σταμάτησες σ΄ αυτά να δίνεις σημασία.

Εσύ τα μάτια έκλεισες κι όπου σε βγάλει ο δρόμος,

μα ύστερα τι θα σε βρει δε λογαριάζεις, όμως.

Λατρεύεις το σώμα το θνητό και το μοσχοστολίζεις,

μα την μαυρίλα της ψυχής δεν την υπολογίζεις.

ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ουράνια αμβροσία,

μέλι πνευματικό,

σταλμένο απ΄τον Σωτήρα,

τον Ιησού Χριστό.

Ζητάει απ΄τον καθένα

την πλάνη του να δεί,

κοντά Του να γυρίσει,

 ζωή- χαρά να βρει.

Με τις Γραφές Του στέλνει

τις Θείες συμβουλές,

θέλει να μας θυμίσει

της ψυχής τις συμφορές.

Γι αυτό ξύπνα και δώσε

το χέρι σου στον Χριστό,

για να σε οδηγήσει

ψηλά στον Ουρανό.

Εκεί που σβήνει ο πόνος

κι αρχίζει η χαρά,

εκεί που η ψυχή σου

θα βρει τη δωρεά.

Γύρνα, λοιπόν, κοντά μου

και μην αργοπορείς,

Ζωή για να κερδίσεις,

κοντά μου να βρεθείς.

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Από μίσος κι αμαρτία είναι όλα σκοτεινά, αλλά να: μέσα στη νύχτα σαν να ακούω ΩΣΑΝΝΑ. Βλέπω στον ουράνιο θόλο τον Αστέρα τον λαμπρό κι η ψυχή μου φτερουγίζει στον Δεσπότη μας Χριστό. Με τη σκέψη ταξιδεύω για να φτάσω πιο κοντά, κει που η Παναγιά κρατάει τον Θεό μας αγκαλιά. Μες σ΄αυτή την καταιγίδα μέγα φως ανάβει εμπρός μας, είναι φως που το χαρίζει ο Πανάγαθος Θεός μας. Ο Αστέρας προχωράει προς της Βηθλεέμ τα μέρη κι όποιος τον ακολουθήσει προς τη φάτνη θα τον φέρει. Βλέπω τρεις ν΄ακολουθάνε τον Αστέρα τον λαμπρό, θέλουν γρήγορα να πάνε για να βρούνε τον Χριστό. Έρχονται απ΄την Περσία, από μέρη μακρινά, θέλουνε να προσκυνήσουν τον Μεγάλο Βασιλιά. Έχουν δώρα να του πάνε, σμύρνα, λίβανο, χρυσό και οι τρεις να προσκυνήσουν τον υπέρλαμπρο Χριστό. Είναι Μάγοι που αψηφήσαν κούραση και παγωνιά και με πόθο ξεκινήσαν για να βρουν τον Βασιλιά. Φτάνοντας στην Ιουδαία ερωτήσαν τον Ηρώδη, τον μεγάλο εγκληματία που ΄χει μια ψυχή κτηνώδη. Να τους πει πού εγεννήθη ο μεγάλος θησαυρός, ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Μα αγρίεψε ο Ηρώδης, έγινε κτήνος σωστό και με λύσσα εζητούσε να φονεύσει τον Χριστό. Και αφού σοφούς καλεί, τις γραφές θέλει ν΄ανοίξουν, πού γεννιέται ο Χριστός θέλει να του υποδείξουν. Και του λέγουν πως γεννιέται πέρα εις την Βηθλεέμ και στον κόσμο να χαρίσει την πνευματική Εδέμ. Μα ετούτο δεν αρκούσε τον αιμοχαρή Ηρώδη κι η είδηση τον κάνει τρομερό και θηριώδη. Και τους Μάγους παρεκάλει, όταν εκείνοι θα τον βρούνε, μην ξεχάσουν να γυρίσουν και σε εκείνον να το πούνε. Τάχα ήθελε να πάει κι αυτός να προσκυνήσει, τον καινούριο Βασιλέα και αυτός να τον γνωρίσει. Κι έτσι οι Μάγοι ξεκινήσαν εις τη Βηθλεέμ να πάνε, μ΄οδηγό τους τον Αστέρα και στη φάτνη σταματάνε. Βλέπουνε απλούς Ποιμένες να δοξάζουν τον Θεό, που εφόρεσε την σάρκα για να φέρει λυτρωμό. Γιατί ο Κύριος ποθούσε ταπεινούς να εξυψώσει και σοφούς και υπερηφάνους ήθελε να ταπεινώσει. Πρώτος άνοιξε τον δρόμο κι εγεννήθει φτωχικά, μακριά από παλάτια, σ΄ένα σταύλο ταπεινά. Έκθαμβοι και οι Τρεις κοιτούσαν του Θεού τα μεγαλεία, πως εργάσθη για να φτάσουν οι άνθρωποι στη Βασιλεία. Άγγελοι απ΄τα Ουράνια εκατέβαιναν στη γη και μελωδικά υμνούσαν τον Μεγάλο Ποιητή. Σαν να λέγανε: Ξυπνήστε απ΄τον λήθαργο, θνητοί, εγεννήθηκε ο Ποιμένας να χαρίσει τη ζωή. Μίση-πάθη ας χαθούνε, έφτασε πια ο καιρός, όπου δίκαια θα κρίνει ο Πανάγαθος Θεός. Όποιος τον ακολουθήσει θάνατο δεν θα γευθεί, μα απ΄τον θάνατο θα πάει στην αιώνια ζωή. Είδανε το θείο βρέφος, με ευλάβεια γονατίσαν και Θεό ενσαρκωμένο με χαρά επροσκυνήσαν. Αφού είδαν τον Σωτήρα, γυρισμού πήραν την στράτα, για να φτάσουν στον Ηρώδη να του πούνε τα μαντάτα. Αλλά να στο όνειρό τους ¨Αγγελος Κυρίου φτάνει, τούτο το κακό μην κάνουν άθελά τους, τους προφθάνει. Φύγετε απ΄τον άλλο δρόμο στην πατρίδα σας να πάτε, να το πείτε στον Ηρώδη για το βρέφος μη ζητάτε. Έχει μίσος ο Ηρώδης για το βρέφος φοβερό και με κάθε τρόπο θέλει να φονεύσει τον Χριστό. κι έτσι οι Μάγοι ξεκινήσαν με Αγγέλου οδηγίες, για να μείνει ο Ηρώδης δίχως τις πληροφορίες. Μα μαθαίνοντας πως φύγαν εξαγριώθηκε πολύ και μεμίσος στην ψυχή του ετοιμάζει τη σφαγή. Όλα τα αρσενικά τα βρέφη να σφαχτούνε στη στιγμή κι έτσι ενόμιζε θα σφάξει και το Μέγα Λυτρωτή. Μα στον Ιωσήφ πηγαίνει Άγγελος και ειδοποιεί, εις την Αίγυπτο να φύγουν, να γλυτώσει το παιδί. Σε μια φάτνη των αλόγων ο Χριστός μας εγεννήθει κι από βρέφος με μανία φοβερή εκυνηγήθει. Έτσι πολεμά ο πλάνος κι όσους Τον ακολουθούνε και τις εντολές Του πράττουν και γυρεύουν να σωθούνε. Κύριε, κάνε η Γέννησή Σου να μας φέρει τη γαλήνη και να βγάλει απ΄την ψυχή μας τη μεγάλη σκοτοδίνη. Κάνε ν΄αναγεννηθούμε με το Πνεύμα Σου το Θείο, να γνωρίσει η ψυχή μας το δικό Σου μεγαλείο. Κάνε φάτνη την ψυχή μας και σε μας έλα γεννήσου και τ΄απολωλός Σου πλάσμα, που νεκρώθηκε, λυπήσου. Ρίχνε Θείο φως, Χριστέ μου, για να δούμε την αλήθεια, να μισήσουμε για πάντα την αμαρτωλή συνήθεια. Συ, Χριστέ, που εσαρκώθεις για τ΄αμαρτωλό το πλάσμα, κάνε να μη μας χωρίσει της κολάσεως το χάσμα. Μα ν΄ακούσουμε, Χριστέ μου, στέκοντας στα δεξιά: « Δεύτε οι Ευλογημένοι στου Πατρός μου τ΄αγαθά».