ΑΝΟΙΞΤΕ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 Άρατε πύλας, άρατε,

να μπει ο Ζωοδότης,

να δώσει φως εις τις ψυχές

ο του Παντός Δεσπότης.

 

Άρατε πύλας, άρατε,

δαίμονες νεκρωθείτε

κι εσείς ψυχές απ΄ τα δεσμά

ελευθερωθείτε.

 

Ελευθερωθείτε απ΄ τα δεσμά

θανάτου και τιμωρίας,

για σας κατέβηκε ως εδώ,

άνθρωποι, ο Μεσσίας.

 

Πού ΄ναι Άδη το σκοτάδι σου,

θάνατε το κεντρί σου,

που έκλεινες κάθε μια ψυχή

στη μαύρη φυλακή σου;

 

Πού ΄ναι ο πόνος, ο καημός,

η πίκρα κι η οδύνη;

Του Ιησού η Ανάσταση

όλα αυτά τα σβήνει.

 

Επάτησες Ιησού τον θάνατο

επάνω στον Σταυρό Σου

και πρόσφερες ζωής χαρά

στο πλάσμα το δικό Σου.

 

Την πρώην κατάρα έκανες

ευχή για τους πιστούς Σου,

χαρίζοντας τους άφθονους

κι άφθαρτους θησαυρούς Σου.

 

Στο χάσμα γέφυρα έβαλες

τον Τίμιο Σταυρό Σου,

δίνοντας ως λύτρο εξαγοράς

το Αίμα το δικό Σου.

 

Πιείτε πάντες εξ Αυτού

και θέλετε σωθείτε,

εάν καλώς αθλήσετε,

μαζί Μου θα βρεθείτε.

 

Φωνάζεις τον καθένα μας

για να τον συνετίσεις,

απ΄ τον κακό κατήφορο

όλους να συγκρατήσεις.

 

Δίπλα μας πάντα βρίσκεσαι,

το χέρι Σου απλώνεις

και σαν Πατέρας στοργικός

κάθε παιδί ζυγώνεις.

 

Ω, γλυκύτατη φωνή,

ω, θείε έρωτά μου,

ω, Ζωοδότη μου Χριστέ,

Θεέ και Βασιλιά μου.

 

Εις των παθών τη συμφορά

είσαι η απαλλαγή μου,

το θείο φως το ανέσπερο

είσαι εις την ψυχή μου.

 

Τις αλυσίδες έσπασες

που μ΄ είχανε δεμένο,

αιχμάλωτο στον πονηρό,

τον τρισκαταραμένο.

 

Χριστέ μου μ΄ επισκέφτηκε

η θεία Σου η Χάρη

και στην ψυχή μου άναψες

το θεϊκό λυχνάρι.

 

Τριγύρω μου πλημμύρισε

η θεία Ανάστασή Σου

και με τα ώτα της ψυχής

ακούω τη φωνή Σου.

 

“ Γύρνα, παιδί μου, απολωλό,

γύρνα ξανά κοντά Μου,

να σου γιατρέψω τις πληγές,

να λάβεις τη χαρά Μου.

 

Γύρνα το κεφαλάκι σου

στην Πατρική αγκαλιά Μου,

να σε χαϊδέψω στοργικά,

που΄ λειπες μακριά Μου.”