ΑΝΘΡΩΠΕ ΛΑΤΡΕΥΣΕΣ ΤΗΝ ΥΛΗ

Άνθρωπε τρως και πίνεις και το σώμα σου ντύνεις και εις τον φτωχό Λάζαρο ούτε ψίχουλα δεν δίνεις, ούτε μια ματιά του ρίχνεις και την κεφαλή σου στρέφεις διά να  τον αποφύγεις. Ουαί, όμως, κι αλλοίμονο εις την άπονη ψυχή σου, όταν κληθεί δια να κριθεί από το Λυτρωτή Σου. Ότι κι αν σου έδωσε το έκανες δικό σου και το κατακράτησες διά τον εαυτό σου. Ενώ Εγώ επέτρεψα πλούτη να αποκτήσεις και τον άλλο αδερφό, άνθρωπε, να βοηθήσεις. Την ψυχή σου εσκλήρυνες με τη φιλαργυρία, απόθεμα εσυγκέντρωσες, άπιστη καρδία. Ενόμιζες ότι εις την γη η ζωή είναι αιώνια κι αποταμίευσες  χρήματα διά μακροζωία. Όπως και ο πλούσιος εις την παραβολή που είπε «τώρα φάε, πίνου κι εφραίνου ψυχή», αλλά δεν υπολόγισες καθόλου τον Θεό Σου κι ερύθμισες όπως επιθυμείς το βίο το δικό σου.