ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΥΓΟΣ

Ο τρύγος επλησίασε, ο θεριστής λαμβάνει

αιτήσεις απ΄τους δούλους Του, εργάτες Του να κάνει,

να μπούνε στο αμπέλι Του αυτοί να εργαστούνε,

καρπούς να Του μαζέψουνε κι αδρά θα πληρωθούνε.

Βγήκε προς αναζήτηση, ακούγεται η λαλιά Του,

όποιος στο λόγο Του πεισθεί, λαμβάνει τ΄αγαθά Του.

Καλεί τους πάντες να΄ρθουνε κοντά Του να χαρούνε

και την Αιώνια ζωή στους κόλπους Του να βρούνε.

Ελάτε πάντες προς Εμέ όλοι οι πεφορτισμένοι,

οι κοπιώντες στη ζωή, όλοι οι πληγωμένοι.

Αφήσατε τα βάρη σας στα χέρια τα δικά Μου

και στρέψατε το βλέμμα σας προς Εμέ παιδιά Μου.

Θα σας σηκώσω το ζυγό, τον πόνο θ΄απαλύνω

και της ψυχής το βόρβορο με ύδωρ θα ξεπλύνω.

Βλέπεις, μ΄αγάπη σε καλώ στο μυστικό Μου δείπνο

και θέλω να ξυπνήσεις πια απ΄των παθών τον ύπνο.

Εσύ μου πρόσφερες χολή, μα Εγώ σου δίνω μέλι,

βγαλμένο απ΄της χάριτος τη θεϊκή κυψέλη.

Εσύ μου έδωσες μ΄οργή ξύδι αντί του μάννα,

μα Εγώ σου κρούω ουράνια χαρμόσυνη καμπάνα.

Εσύ στεφάνι εξ ακανθών στην κεφαλή μου μπήγεις

και στου Κυρίου το κορμί βαθειές πληγές ανοίγεις.

Στο «άρον, άρον, στάυρωσον» παιδί μου το δικό σου

απάντησα «συγχώρησον, Πάτερ, τ΄απολωλό Σου».