Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα ο Θεός κελεύει

Την Πανδαισία του Παραδείσου είναι λυπηρόν να χάνουν οι άνθρωποι που πλέον πλείστα χάνουν και καταλήγουν στο χώρο της Ατέλειωτης Αβύσσου. Είναι λυπηρόν να γίνονται εύκολα θηράματα του πονηρού, διότι νοιάζονται μόνον για το σήμερα αγωνιζόμενοι για απόκτηση παράνομου πλουτισμού. Τους πιάνει η δαγκάνα του εγωισμού και καταλήγουν στο βάθος ενός γκρεμού. Οι πρωτόπλαστοι, προ της παραβάσεως, ζουσαν σε κατάσταση Γαλήνης, Αφοβίας, με Αγνότητα χωρίς ταλαιπωρίας. Έπεσαν, όμως, στου όφεως την παγίδα και άλλαξε της ζωής τους η σελίδα. Γνωστά τα επερχόμενα πλέον δεινά, που συγκλονίζουν αιώνες τους ανθρώπους που περιήλθαν στη φθορά. Άνθρωποι το θεού μιλήστε και βοηθείστε όσους έχουν παρεκτραπεί και κρατούν από τον Θεόν απρεπώς αποστάσεις, διότι τους λείπουν οι Σωτήριες βάσεις. Να είστε συνεχώς προσευχόμενοι όταν γίνεστε με αυτούς συνδιαλεγόμενοι. Να έχετε την υπομονή παράδειγμα από τον Λυτρωτή σας σε όλα τα ζητήματα της ζωής σας.