ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Που είναι άδη το σκοτάδι σου, θάνατε το κεντρί σου;

Που έκλεινες κάθε μια ψυχή στη μαύρη φυλακή σου;

Που είναι ο πόνος, ο καημός η πίκρα η οδύνη;

Του Ιησού η Ανάσταση όλα αυτά τα σβήνει.

Επάτησες τον θάνατο επάνω στο σταυρό σου,

και πρόσφερες ζωή, χαρά στο πλάσμα το δικό σου.

Τη πρώτη κατάρα έκανες ευχή στους πιστούς σου,

χαρίζοντας τους άφθονους και άφθαρτους θησαυρούς σου.

Στο χάσμα γέφυρα έβαλες στο Τίμιο Σταυρό σου,

δίνοντας λύτρα εξαγοράς το αίμα το δικό σου.

«Ποιείτε πάντες εξ αυτού και θέλετε σωθείτε,

εάν καλώς αθλήσετε μαζί μου θα βρεθείτε .»

Φωνάζεις στον καθένα μας για να τον συνετίσεις

και από το κακό κατήφορο όλους να συγκρατήσεις.

Δίπλα μας πάντα βρίσκεσαι, το χέρι σου απλώνεις

και σαν πατέρας στοργικός κάθε παιδί ζυγώνεις.

Ω! γλυκύτατη μου φωνή ω! θειε έρωτα μου,

ω! ζωοδότη μου Χριστέ, Θεέ και βασιλιά μου.

Ω! στων παθών τη συμφορά είσαι η απαλλαγή μου,

είσαι το φως το ανέσπερο μέσα στην ψυχή μου.

Τις αλυσίδες έσπασες που με έχανε δεμένο,

αιχμάλωτο στο σατανά στο τρισκαταραμένο.

Χριστέ μου με επισκέφτηκε η θεια σου η χάρη

και στην ψυχή μου άναψε το θεϊκό λυχνάρι.

Τριγύρω μου πλημμύρισε η θεια ανάσταση σου

και με τα ωττα της ψυχής ακούω τη φωνή σου.

« Γύρνα  παιδί μου απολλολο γύρνα ξανά κοντά μου,

να σου γιατρέψω τις πληγές να λάβεις τη χαρά μου.

Γύρνα το κεφαλάκι σου στη πατρική αγκαλιά μου,

να σε χαϊδέψω στοργικά που έλειπες μακριά μου.

Δες τις οπές από τα καρφιά, το κέντημα από τη λόγχη

και μην μου ξαναφύγεις πια μην απιστήσεις όχι!

Κοίτα πληγές που μου άνοιξε στη θεια κεφαλή μου,

ο στέφανος εξ ακανθών που μου έβαλες παιδί μου.

Δες το καλάμι που μου έδωσες για σκήπτρο να βαστάω,

μα εγώ τα πάντα υπέμεινα γιατί σε αγαπάω.

Δες τα ραπίσματα εσύ τη κόκκινη χλαμύδα,

τις ταπεινώσεις, τις προσβολές που για εσένα επήρα.

Γιατί οι αμαρτίες σου με έφεραν κρεμασμένο,

για να σε δω στο πλάι μου παιδί μου ευτυχισμένο.

Για σένα πλήρωσα εγώ το χρέος το δικό σου,

να απαλλαγείς από συμφορές και από τον εχθρό σου».

Κύριε σε ευχαριστώ είναι ανοικτή η ψυχή μου,

στήσε το θρόνο σου εσύ Θεέ και Λυτρωτή μου.

Στη νεκρωμένη μου ψυχή ανάσταση να γίνει,

να πλημμυρίσω θειο φως και θεϊκή σαγήνη.

Να είσαι στη θλίψη μου χαρά φάρμακο στην πληγή μου

και κυβερνήτης και οδηγός Κύριε στη ζωή μου.

Το ξέρω πως σε πλήγωσα το ξέρω και πονάω,

με συντετριμμένη τη ψυχή σ΄ Εσέ ξαναγυρνάω.

Άπλωσε το πανάγιο και κραταιό σου χέρι,

να με σηκώσει από τη βρωμιά ζωή να μου προσφέρει.

Κάνε να σε υμνώ πιστά να σε ομολογήσω,

με αγάπη και ταπείνωση να σε ακολουθήσω.

Στη κάθε δυσκολία μου να στέκεσαι κοντά μου

και να μου δίνεις δύναμη μεγάλε βασιλιά μου.

Για να ανεβώ το δύσκολο το δρόμο το δικό σου,

που βγάζει  στην άγια  ζωή, εις το βασίλειο σου.

Κύριε παντοδύναμε η θεια ανάσταση σου,

να ναι ανάσταση, ζωή για μένα το παιδί σου.