Βουβή η ατμόσφαιρα και η πλάση τρομαγμένη
Και η Μεγαλόχαρη Κυρά στέκεται λυπημένη.
Μεγάλη αναταραχή όχλος αγριεμένος
Και αμίλητος ο Ιησούς ωσάν ληστής δεμένος.
Γυρεύουν κάποιον μάρτυρα για να καταδικάσουν,
Τον μόνον Αναμάρτητο γυρεύουν να κρεμάσουν.
Αυτόν που επροσέφερε αγάπη και συμπόνοια
Και έδιωχνε απο τον άνθρωπο τα τρομερά δαιμόνια.
Αυτόν που έδινε χαρά και στους τυφλούς το φως τους
Και ήταν για τους άρρωστους ο μέγας ιατρός τους.
Αυτόν που για παράλυτους,λεπρούς κατατρεγμένους,
Ήταν η ανακούφιση σε όλους τους πληγωμένους.
Αυτόν που εσαγήνευε με την διαδασκαλία
Και μίλαγε για ουράνια αιώνια βασιλεία.
Αυτόν που εδιέταζε και έπαυε η τρικυμία
Και οι άνεμοι σταμάταγαν και έρχοταν νηνεμία.
Αυτόν που εσυγχωρούσε της αμαρτίας τα πάθη
Και έπαυε ο άνθρωπος να πέφτει σε άλλα λάθη.
Αυτόν που ανέστησε νεκρούς σβήνοντας την οδύνη,
Σκορπίζοντας ζωή,χαρά και έφερνε την γαλήνη.
Αυτόν ενώ εχλευάζανε έδινε ευκαιρία,
Να αποφύγουν τα δεινά,την μέλλουσα τιμωρία.
Και να μες στο συνέδριο των πλάνων Ιουδαίων,
Βρίσκεται εμπρός στους ιερείς και υποκριτών Φαρισαίων.
Ζητούνε κάποιον να βρεθεί λόγια να ξεστομίσει,
Κατά του Ιησού Χριστού τον Κύριο να υβρίσει.
Ζητούνε οι παράφρονες μάρτυρα κατηγορίας,
Να πει κάποιο παράπτωμα οτι έκανε ο Μεσσίας.
Με μίσος θέλαν οι τυφλοί,το Θείο φως να σβήσει
Και την αλήθεια του θεού κανείς να μην γνωρίσει.
Έτσι εδιδαχτήκανε απο τον εχθρό τους,
Να ανεβάσουν στον σταυρό τον ίδιο τον Θεό τους.
Στα τόσα ευεργετήματα αντί για ευχαριστία,
Ο κόσμος δείχνει στο Θεό μίσος και αχαριστία.
Πόιος θα μας πει τι άκουσε από αυτόν τον πλάνο,
Που ξέρει τα συμβαίνοντα εις τον κόσμο πρίν απο κάθε άλλο.
Ποιός θα μας πει τί έλεγε οταν Αυτός μιλούσε
Και στην διδασκαλία του, πως τους παρακινούσε.
Και να!οι ψευδομάρτυρες απο τον όχλο βγαίνουν
Και ξεστομίζουν ψέματα που δυσωδία φέρνουν.
Ακούσαμε να λέει Αυτός,ναόν πως θα γκρεμίσει
Και σε ημέρες μόνο τρείς,αυτόν θα ξαναχτίσει.
Και οι ιερείς χλευάσανε και ειρωνικά γελάσαν,
Τα λόγια του Κυρίου μας γελοία επεράσαν.
Το νόημα δεν κατάλαβαν τα μάτια είχαν κλείσει,
Δεν βλέπανε πως άνοιξε της Χάριτος η βρύση.
Και πορωμένοι έμειναν σε πλάνη και αθεΐα,
Δικάζοντας παράνομα τον ίδιο τον Μεσσία.
Πολλοί τον κατηγόρησαν μα ο Χριστός σωπαίνει,
Οι γραμματείς και οι ιερείς στέκουν αγριεμένοι.
Τόσα σου καταμαρτυρούν,δώσε απολογία,
Είσαι αλήθεια Υιος Θεού και δίνεις σωτηρία;
Συ είπας λέει ο Κύριος αλλα από εδώ και πέρα,
Θα δείτε την δόξα στον Υιό,από τον Θεό Πατέρα.
Τι μαρτυρία θέλουμε άλλη από αυτή;
Τι μεγαλύτερο από αυτό θέλουμε να μας πει;
Υιόν Θεού ονόμασε Αυτός τον εαυτό του,
Τι θέλουμε ανώτερο για το κατηγορητήριό του.
Και παίρνοντας τον πήγανε στον Πόντιο Πιλάτο
Και σαν ληστή δικάσανε τον Κύριο των Πάντων.
Το άρον,άρον σταύρωσον από παντού ηχούσε
Και ο λαός του ισραήλ θάνατον διά τον Ιησού ποθούσε.
Αυτόν που τους εχόρτασε με το ουράνιο Μάννα
Και χτύπησε μέσα στις ψυχές ουράνια καμπάνα.
Εκείνος τους εχάρισε της ζωής την γλυκειά ελπίδα
Και εκείνοι Του προέφεραν καλάμι και χλαμύδα.
Σε Εκείνον όπου με στοργή στις πληγές την θεραπεία κάνει,
Του φόρεσαν οι άπιστοι ακάνθινο στεφάνι.
Τον βασιλιά των Ουρανών οπού δυνάμεις τρέμουν,
Κατάδικό στον Γολγοθά οι άθλιοι Τον σέρνουν.
Του φόρτωσαν και τον σταυρό να κουβαλά στην πλάτη,
Σε Αυτόν που δημιούργησε της γης τα μήκη και τα πλάτη.
Και αφού έφτασαν κάποια στιγμή,εις τον κρανίου τόπον,
Παράνομα τον εσταύρωσαν με τον πιο απαίσιο τρόπο.
Δεν Μίλαγες Μακρόθυμε για αυτή την αμαρτία,
Δεν Ζήτησες διδάσκαλε αυτών την τιμωρία.
Άφαις αυτοίς Πατέρα μου δεν ξέρουν τι ποιούνε,
Παράδειγμα τους έδωσες αυτοί να συγχωρούνε.
Αυτά Σας λέγω φώναξε εχθρούς να συγχωράτε,
Για αυτούς να προσευχόσαστε,αλλήλους να αγαπάτε.
Όσο και αν θελήσανε να σβήσει η αλήθεια,
Να βασιλεύσει η ψευτιά του πλάνου η κακοήθεια.
Ο Κύριος ανέτειλε ως ήλιος δικαιοσύνης
Και η ανάσταση Του, σκόρπισε το κράτος της οδύνης.
Διέλυσε τον σατανά,χάρισε την ζωή
Και έφερε την λύτρωση στην κάθε μιά ψυχή.
Όποιος πιστέψει στον Χριστό τις εντολές να πράττει,
Να ακολουθεί τον δρόμο Του,ποτέ να μην τον χάνει.
Και από τον θάνατο έρχεται Αυτός εις την ζωή,
Δοξάζοντας ως Δημιουργό την Τριαδική Αρχή.
Μα που είναι η πίστη στον Θεό,που είναι η ομολογία;
Τα κράτη στήσανε πυρά ενάντια στον Μεσσία.
Χωρίς να λογαριάζουνε πως όλα αυτά που κάνουν,
Φέρνουν την καταδίκη τους και την ψυχή τους χάνουν.
Χωρίς να λογαριάσουνε ότι θα κριθούνε,
Σε Αυτόν που τώρα κυνηγούν θα απολογηθούνε.
Χωρίς να υπολογίσουνε αυτόν που αγαπήσαν
Και τυφλωμένοι από την βρωμιά,τον ακολουθήσαν.
Αυτός θα είναι κατήγορος και με πολύ κακία,
Θα θέλει την αιώνια ανθρώπων τιμωρία.
Από κύριο έως και δούλο,πλούσιο έως φτωχό,
Ηγέτες,μεγιστάνες,ακολουθείτε τον εχθρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου