Οι ένδοξες μαθήτριες λίαν πρωί ελθούσες,
Φέροντες μύρα ευωδιαστά για τον Χριστό θρηνούσες.
Μα να, στον μνήμα άγγελος! Έκθαμβες τον κοιτούσαν,
Πού έβαλαν τον Κύριο με δέος τον ρωτούσαν.
Και ο άγγελος τους έδειξε το μνήμα το κενό
Και είπε πως ο Κύριος Ανέστη εκ νεκρών.
Φεύγοντας η Μαγδαληνή με δέος και απορία,
Ακούει φωνή στο πλάι της ¨ειρήνη υμίν Μαρία¨.
Γυρίζει βλέπει τον Ιησού και σκύβει να φιλήσει,
Τους άχραντας του πόδας Του και να την ευλογήσει.
Και Εκείνος την ευλόγησε και της είπε να κηρύξει,
Την ένδοξη Του ανάσταση ο κόσμος να γνωρίσει.
Ανέστη ο Κύριος εκ νεκρών! γιορτάζει η οικουμένη!
Ανοίχτηκε ο παράδεισος και ο άδης άδειος μένει.
Απέθανε ως άνθρωπος, ανέστη ως Θεός,
Για να χαρεί όλη η γη παράδεισο και φως.
Και ξάφνου! όπως οι μαθητές κάθονται φοβισμένοι
Και την θύρα της οικίας τους την έχουνε κλεισμένη.
Ειρήνη υμίν! ακούγεται, τον Κύριο αντικρύζουν!
Αυτός είναι! Αναστήθηκε! τον βλέπουν τον γνωρίζουν.
Αφού αυτούς ενίσχυσε, τους δίνει συμβουλές,
Πιστοί να μείνουν όλοι τους στις Θείες εντολές.
Λάβετε Πνεύμα Άγιο! στα πέρατα ξεχυθείτε!
Και τρισυπόστατο Θεό δοξάστε και υμνείτε.
Στα έθνη να κηρύξετε, Χριστόν Εσταυρωμένο!
Να πάψουν να΄χουν οδηγό τον τρισκαταραμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου