Η ανάσταση του Χριστού

 Οι ένδοξες μαθήτριες λίαν πρωί ελθούσες,

Φέροντες μύρα ευωδιαστά για τον Χριστό θρηνούσες.

 

Μα να, στον μνήμα άγγελος! Έκθαμβες τον κοιτούσαν,

Πού έβαλαν τον Κύριο με δέος τον ρωτούσαν.

 

Και ο άγγελος τους έδειξε το μνήμα το κενό

Και είπε πως ο Κύριος Ανέστη εκ νεκρών.

 

Φεύγοντας η Μαγδαληνή με δέος και απορία,

Ακούει φωνή στο πλάι της ¨ειρήνη υμίν Μαρία¨.

 

Γυρίζει βλέπει τον Ιησού και σκύβει να φιλήσει,

Τους άχραντας του πόδας Του και να την ευλογήσει.

 

Και Εκείνος την ευλόγησε και της είπε να κηρύξει,

Την ένδοξη Του ανάσταση ο κόσμος να γνωρίσει.

 

Ανέστη ο Κύριος εκ νεκρών! γιορτάζει η οικουμένη!

Ανοίχτηκε ο παράδεισος και ο άδης άδειος μένει.

 

Απέθανε ως άνθρωπος, ανέστη ως Θεός,

Για να χαρεί όλη η γη παράδεισο και φως.

 

Και ξάφνου! όπως οι μαθητές κάθονται φοβισμένοι

Και την θύρα της οικίας τους την έχουνε κλεισμένη.

 

Ειρήνη υμίν! ακούγεται, τον Κύριο αντικρύζουν!

Αυτός είναι! Αναστήθηκε! τον βλέπουν τον γνωρίζουν.

 

Αφού αυτούς ενίσχυσε, τους δίνει συμβουλές,

Πιστοί να μείνουν όλοι τους στις Θείες εντολές.

 

Λάβετε Πνεύμα Άγιο! στα πέρατα ξεχυθείτε!

Και τρισυπόστατο Θεό δοξάστε και υμνείτε.

 

Στα έθνη να κηρύξετε, Χριστόν Εσταυρωμένο!

Να πάψουν να΄χουν οδηγό τον τρισκαταραμένο.

Από τους ιερείς στον Πιλάτο

Και εκείνοι Τον παρέδωσαν στα χέρια του Πιλάτου,

 και ζήταγαν να θανατωθεί δια σταυρικού θανάτου.

 

Άρον , άρον σταύρωσον Αυτόν, που μας παιδεύει ,

Λέει πως Είναι βασιλεύς κι εξ ουρανού κατέβει.

 

Κι ο κόσμος Τον ακολουθεί και πλάι Του βαδίζει,

Λέει πως είναι Υιός Θεού και τη ζωή χαρίζει.

 

Μα όμως δεν Τον πιστέψανε  και όλοι Τον μισούνε

Και θέλουνε εις τον σταυρό κρεμάμενο να Τον δούνε.

 

Πάντα συναναστρέφεται με τους αμαρτωλούς

Και πάντοτε υποτιμά εμάς τους εκλεκτούς.

 

Για αυτό δεν Τον αντέχουμε , θέλουμε να πεθάνει,

Γιατί είναι τα λόγια Του βαριά , μας έχει πολύ πικράνει.

 

Μα ο Πιλάτος έλαβε μεσ’ την ψυχή του φόβο

Και ζήταγε δια τον Ιησού , την απαλλαγή του μόνο.

 

Γυρίζει βλέπει τον Χριστό , ζητάει απολογία,

Ενώ ο όχλος φώναζε με μίσος και κακία.

 

Μα ο Κυρίος στεκότανε χωρίς να ανοίξει στόμα,

Γιατί δεν είχε εκπληρωθεί το πάθος Του ακόμα.

 

‘’Μα δεν γνωρίζεις πως εγώ μπορώ να σε απολύσω;

Και του θανάτου την ποινή να καταργήσω;’’

‘’Εξουσία Πόντιε δε θα έχεις σε Εμένα,

 εάν δεν δοθεί από άνωθεν σ’ εσένα’’

 

Μπορούσα τον πατέρα Μου να τον παρακαλέσω,

Και εις τα χέρια των αμαρτωλών ουδέποτε να πέσω.

 

Αλλά για να εκπληρωθούν όλα τα γεγραμμένα,

Αφήνω οι αμαρτίες σας να πέσουν εις Εμένα.

 

Άκουσα είσαι βασιλεύς , μα σε καταδικάζουν,

Θάνατο ,όλοι, στον σταυρό Μου φωνάζουν.

 

Εσύ δεν αποκρίνεσαι , το στόμα δεν ανοίγεις,

Τον πόνο και τη λύπη σου μεσ’ την ψυχή σου πνίγεις.

 

Η βασιλεία Μου δεν είναι του κόσμου τούτου,

Είναι βασιλεία ουράνιου πνεύματος και θείου πλούτου.

 

Αν  εκ του κόσμου ήτανε οι οπαδοί οι δικοί Μου,

Δεν θα άφηναν να με έχουν κατάδικο οι εχθροί Μου.

 

Μήπως Ιουδαίος είμαι εγώ; Το κράτος το δικό σου , σε εμένα σε παρέδωσε,

Ζητά τον θάνατό σου.

 

Στην κρίση, την μικρότερη θα έχει τιμωρία

Από αυτούς που πράττουνε αυτή την αδικία.

 

Για να κηρύξω ήρθα Εγώ , περί της αληθείας,

Για να αποφύγει ο άνθρωπος τα τόσας αμαρτίας.

 

Ποια είναι η αλήθεια Εσύ που ομιλείς;

Κι ανθρώπους σε μετάνοια να έρθουν τους καλείς;

 

Μα τον Πιλάτο όλα αυτά τον είχανε φοβίσει,

Με κάθε τρόπο τον Κύριο ήθελε ελεύθερο να αφήσει.

 

Και βγαίνοντας εφώναξε στον μανιασμένο όχλο,

Που έβριζε και φώναζε με μίσος και με στόμφο.

 

Δεν βρίσκω εις τον άνθρωπο αυτόν καμία κατηγορία,

Θα τον αφήσω ελεύθερο δίχως τιμωρία.

 

Είχανε τότε δέσμιο , κακούργο αποστάτη,

Τον Βαραββά λεγόμενο , του νόμου παραβάτη.

 

Εις τον Πιλάτο  τον είχανε εκείνοι παραδώσει,

Με την κατηγορία τους , πως είχε αυτός σκοτώσει.

 

Αυτόν επαρουσίασε στον όχλο που φωνάζει

Και να απολύσει τον Χριστό από τα δεσμά κοιτάζει.

 

Κάθε Πάσχα ελευθερώνεται κι ένας φυλακισμένος,

Χαρίζοντάς του την ζωή , από όλα απαλλαγμένος.

 

Τώρα ποιον θέλετε λοιπόν εγώ να απολύσω;

Ποιον να αφήσω ελεύθερο και ποιον να κρατήσω;

 

Εγκληματία Βαραββά και κράτους τον εχθρό

ή Ιησού τον Βασιλέα , λεγόμενον Χριστό;

 

Τον Βαραββά ελεύθερο να αφήσεις σου ζητούμε,

Και θάνατο σταυρωτικό , του Ιησού ποθούμε;

Τον βασιλέα σας θέλετε να σταυρώσω;

Και τον κακούργο Βαραββά να ελευθερώσω;

 

Μα ο όχλος φώναζε σκληρά χωρίς να σταματήσει…

Σε εμάς και στα τέκνα μας , το αίμα του να χύσει.

 

Κι ο Πιλάτος βλέποντας πως τίποτα δεν κάνει,

Δεν πιάνουνε τα λόγια του και τον καιρό του χάνει.

 

Αφού τα χέρια ένιψε για να εξιλεωθεί,

Τον Κύριο παρέδωσα για να σταυρωθεί.

 

 

Η προδοσία και ο Μυστικός Δείπνος

Στον Ιούδα εισχωρεί ο σατανάς και σκληρό τον κάνει,

Να προδώσει τον Χριστό ευθύς καιρό δεν χάνει.

 

Επήγε στο συνέδριο και λέει στους ιερείς,

Τι θα μου δώσετε και τον Ιησού  παραδίδω ευθύς.

 

Τριάκοντα αργύρια δίνουμε για να δώσεις,

Την λύση την ποθούμενη, Αυτόν να παραδώσεις.

 

Και παίρνοντας τα αργύρια ζητάει αφορμή,

Να παραδώσει εις αυτούς τον Μέγα Λυτρωτή.

 

Το Πάσχα αυτό επεθύμησα μαζί σας για να φάω,

Πρωτού εις τον Πατέρα Mου, στον προορισμό Mου πάω.

 

Και αφού δείπνο ετοίμασαν καθίσανε να φάνε

Και με απορία όλοι τους τον Κύριο κοιτάνε.

 

Τους λέει απο τους μαθητάς κάποιος θα Τον προδώσει,

Στους φαρισαίους, γραμματείς θα τον παραδώσει.

 

Κοιτάει ο ένας τον άλλον και λένε ποιος να είναι αυτός,

Που στους εχθρούς θα παραδώσει το ζωηφόρον φως;

 

Σε αυτόν που θα δώσω τον άρτο με κρασί,

Αυτός θα είναι προδότης Εμού του Λυτρωτή.

 

Και αφού άρτο βουτάει μέσα στο κρασί, το δίνει,

Εις τον Ιούδα και λέει “ας γίνει ότι είναι να γενεί”.

 

Ευθύς ο Ιούδας εβγήκε στους ιερείς να πάει

Και την υπόσχεση του να εκπληρώσει ζητάει.

 

Δώστε στρατό να πάω τον Ιησού να σας δείξω,

Αυτό που μου ζητήσατε σήμερα θα πραγματοποιήσω.

 

Και ο Κύριος μας έρχεται προς το εκούσιο Πάθος,

Για να γλυτώσει τον Αδάμ από το παλιό το λάθος.

 

Και ενώ ο Ιούδας έτρεξε τον Κύριο να προδώσει,

Τους μαθητάς ο Ιησούς κοιτά να στερεώσει.

 

Θέλω σε όλους σας Εγώ θάρρος να μεταδώσω,

Τώρα που φεύγω από την γη την πίστη σας να  εδραιώσω.

 

Μα που θα πάει ρωτούσανε ο ένας με τον άλλον

Και αισθάνονταν οι  μαθητές άγχος πολύ μεγάλο.

 

Εκεί που Πάω δεν μπορεί κανείς να ακολουθήσει

Και το ποτήρι που θα πιώ να πιεί και να κρατήσει.

 

Και λέει ο Πέτρος ¨Κύριε και την ζωή μου δίνω,

Για Eσένανε το αίμα μου αν χρειαστεί το χύνω¨.

 

Τρείς θα με αρνηθείς πριν πετεινός λαλήσει,

Θα πεις πως δεν με εγνώριζες δεν με έχεις αντικρύσει.

 

 

Θα προσπαθήσει ο πονηρός τα πρόβατα να αρπάξει,

Σαν λείψει ο βοσκός να τα κατασπαράξει.

 

Χωρίς ποιμένα μένουνε τα πρόβατα στην στάνη

Και αυτά θα σκορπιστούν, η ώρα τώρα φτάνει.

 

Μα Εγώ επαρακάλεσα τον Πατέρα Mου για εσάς,

Να μην πέσετε στα δίχτυα που ρίχνει ο σατανάς.

 

Και αφού Ενίσχυσε αυτούς τους θείους μαθητάς Tου,

Διαταγή τους άφησε να πράττουν τας εντολάς Tου.

 

Επήγε στην Γεσθημανή γονάτισε με πόνο,

Για τους ανθρώπους  που είχανε για τον σωτήρα φθόνο.

 

Ενώ επροσευχότανε με τόση αγωνία,

Οι άνθρωποι ερχόντουσαν με λύσσα και μανία.

 

Για να τον πιάσουν ως ληστή να τον καταδικάσουν,

Τους έσπρωχνε ο πονηρός στο έγκλημα να φτάσουν.

 

Και  ξάφνου  ήρθαν να ζητούν τον βασιλιά των φώτων,

Έχοντας μέσα τους αυτοί τον βασιλιά των σκότων.

 

Ο Ιούδας εξεπρόβαλε μπροστά από το πλήθος,

Φίλημα δίνει στον Χριστό με την καρδιά σαν λίθο.

 

Χαίρε ραββί Tου φώναξε, με μίσος Tον προδίδει

Και σε ανθρώπους βλάσφημους ευθύς Tον παραδίδει.

 

Σαν θεριά Tον άρπαξαν Tου δέσανε τα χέρια,

Στους ιερείς Tον φέρανε με σπάθες και μαχαίρια.