ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

 Πέφτουν λουλούδια από ψηλά, πνευματικά λουλούδια,

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» ψάλουνε τριγύρω τα αγγελούδια.

Ο Άδης ενεκρώθηκε έσβησε η κατάρα,

Γιατί ο Θεός εμάζεψε το πλάσμα του με λαχτάρα.

Θάλασσα κάμποι και βουνά,

Η φύσης όλη χαίρει.

Διότι της αναστάσεως φύσηξε το αγέρι,

Άνοιξε του παραδείσου η κεκλεισμένη πύλη

Και άνθρωποι υμνολογούν και ψάλουνε τα χείλη.

Φυτά – λουλούδια με χαρά τα γιορτινά εφορέσαν,

Τα μυρωμένα άνθη τους στον Κύριο αποθέσαν

Όλη η πλάση ευχαριστεί και πάλι την θυσία  

Και την αγάπη του Θεού με αγγέλων συνοδεία.

Την νεκρωμένη μας ψυχή από την αμαρτία

Εβρήκε φως Θεότητος και θεία ευσπλαχνία.

Γλυκύτατε μου Ιησού, Εσύ φως εις την ψυχή μου,

Εσύ οδηγός και βοηθός και φάρος στη ζωή μου.

Εσύ ο αναμάρτητος ανέβης στο σταυρό

Και έφτασες μέχρι τον Άδη να βρεις το απολωλόν.

Το χαμένο πρόβατο που έφυγε από την ποίμνη

Και χάθηκε στου σατανά το φοβερό καμίνι.

Και αφού το βρήκες, χάρηκες και το έφερες κοντά Σου,

Γιατρεύοντας του τις πληγές μέσα στην αγκαλιά Σου.

Του φόρεσες στην κεφαλή το φωτοστέφανο Σου,

Και το έκανες διάδοχο εις το βασίλειο Σου.

Του χάρισες για φάρμακο, το σώμα Σου , το αίμα,

Και το επιβλέπει πάντοτε το θεϊκό Σου βλέμμα.

Του στέλνεις πνεύμα το άγιο, αυτό να το δροσίσει

Και με τις θείες χάρες Του πάντα να το στολίζει.

Εσύ ο πολυεύσπλαχνος, το πλάσμα μην αφήσεις

Δείξε το δρόμο το σωστό, ζωή να Του χαρίσεις.

Γιατί ζητάει ο σατανάς να το αιχμαλωτίσει,

Να το χαρεί για πάντοτε στην τρομερή την κρίση.

Μα εσύ Χριστέ και Κύριε αυτό μην επιτρέψεις,

Τον άνθρωπο με φως και ζωή δική Σου να τον θρέψεις,

Για να χαρεί αιώνια κοντά Σου την ζωή.

Και μες την βασιλεία Σου Εσένα να υμνεί.