ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ

Εις τον σταυρό Σου Κύριε με πόνο γονατίζω,

με δέος παντοδύναμε το πάθος Σου ατενίζω.

 

Βλέποντας την Πανάγια εκούσια θυσία,

το πώς με αγάπη σήκωσες του Αδάμ την αμαρτία.

 

Βλέποντας την ταπείνωση τον οίκτο την στοργή Σου,

που ως τον θάνατο έφτασες να σώσεις το παιδί Σου.

 

Βλέποντας το Πανάγιο και Θεϊκό Σου αίμα,

πως ρέει για να ξεπλυθεί κάθε βρωμιά και ψέμα .

 

Φέρνω στη φαντασία μου την ώρα της προδοσίας,

το πάθος, την ασέβεια αμέτρητης κακίας.

 

Φέρνω στη φαντασία μου ύβρεις και ειρωνεία,

φτυσίματα, ραπίσματα, απάνθρωπη μανία.

 

Φέρνω στη φαντασία μου το αγκάθινο στεφάνι,

και σκέπτομαι φιλεύσπλαχνε πως η αχαριστία  εφάνη   

 

Βλέπω στο θείο Σου πρόσωπο το αίμα να κυλάει,

μα η γλυκιά Σου αγκαλιά ανθρώπους να ζητάει.

 

Βλέπω τα Θεία χέρια Σου εις τον σταυρό ανοιγμένα,

Και σκέπτομαι το έλεος όπου σκορπάς Ποιμένα.

 

Σκέπτομαι τι αντάλλαγμα αντάξιο να δώσω,

σκέπτομαι πανάγαθε κοντά Σου να ζυγώσω.

 

Ποιος ύμνος είναι αντάξιος και ποια δοξολογία,

προς την δική Σου εκούσια, απερίγραπτη θυσία.

 

Κι όμως μακρόθυμε Κύριε Εσύ μας περιμένεις,

ένα μετάνοιας δάκρυ μας αληθινό προσμένεις.

 

Και τότε σβήνεις κάθε μια παλιά μας αμαρτία,

και μας γεμίζεις με χαρά, ζωή και ευλογία.

 

Γλυκύτατε μας Ιησού εσταυρωμένη αγάπη,

λυπήσου μας και σκόρπισε της αμαρτίας τα πάθη.

 

Βλέπω την  αθλιότητα που έχει η ψυχή μου,

μα βλέπω και το έλεος που έχεις Λυτρωτή μου.

 

Βλέπω της ευσπλαχνίας σου την πόρτα σαν χτυπήσω,

με συντετριμμένη την ψυχή συγνώμη να Σου ζητήσω.

 

Δεν θα την  αρνηθείς θα τρέξεις Εσύ κοντά μου,

και σαν μέγας αρχίατρος θα δεις τα τραύματα μου.

 

Θα ρίξεις θείο φάρμακο και τις πληγές θα κλείσεις,

και με νερό της χάριτος Ιησού θα με δροσίσεις

 

Στην ψυχή νυμφίε και Άγιε φωτοδότα,

ρίξε τα ουράνια τα πνευματικά Σου φώτα.

 

Να βλέπω τον Πανάγιο τον Θεϊκό Σου δρόμο,

και να αποφύγω τον όλεθρο και τον μεγάλο πόνο.

 

Να εξολοθρεύσεις Κύριε τα δικά μου πάθη,

και να γεμίσεις την ψύχη με τα δικά Σου άνθη.

 

Άνθη που δεν μαραίνονται, άνθη της βασιλείας,

που έρχονται απ’ τον θρόνο της Τριάδας της Αγίας.

 

Που ευωδιάζουν και σκορπούν παντού το άρωμά τους,

και ενώνουν τις πιστές ψυχές με Εσέ το Βασιλιά τους.

 

Κάνε να λάβω τον σταυρό και εγώ να ακολουθήσω ,

τον δρόμο προς τον Γολγοθά να μην ολιγοπιστήσω.

 

Αλλά με Εσένα βοηθό προστάτη και οδηγό μου,

στο τέρμα του και εγώ να βγω δίπλα στον Κύριο μου.

 

Να χαίρομαι τα δώρα Σου τα θεία αγαθά Σου,

στους κόλπους Σου να βρίσκομαι με τα άλλα τα παιδιά Σου.