ΜΕ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΑΤΕ

 Με παραμερίσατε,

Με βάλατε στην άκρη,

δήθεν πως Με λατρεύετε

και για να ζήσετε πατήσατε τη νάρκη.

 

Γιατί λησμονήσατε

ότι Εγώ υπάρχω

κι ότι στην ζωή σας οδηγώ

κι επί των πάντων άρχω;

 

Ότι Είμαι η ζωή

δεν έχετε εννοήσει

και ψάχνετε ο καθένας σας

αλλού να ακουμπήσει.

 

Και βρήκατε τα εμβόλια

που είναι από τα τριβόλια,

γιατί σας έπεισαν γι΄ αυτά

ύπουλα και δόλια.

 

Τα προτιμήσατε

και χάσατε Εμένα

και θα βρεθείτε τέκνα Μου

απογοητευμένα.

 

Εγώ, όμως, σας έστελνα

τις προειδοποιήσεις

κι εάν τις λαμβάνατε υπόψιν σας,

παγίδα δε θα είχατε πατήσει.

 

Τώρα φύγατε μακριά,

πήρατε άλλο δρόμο,

κάνοντας παρακοή

στο δικό Μου λόγο.

 

Σας πλάνεψε ο πονηρός

και σας έκλεισε τα μάτια,

σας έδωσε δηλητήριο

να σας τυραννά για πάντα.

 

Μέσα στην ψυχή σας τώρα δεν Είμαι Εγώ,

έχετε κάποιον άλλο,

γιατί εσείς του ανοίξατε

παράθυρο μεγάλο.

 

Τώρα ό,τι κι αν σας πω

κι ό,τι κι αν σας λαλήσω,

εφόσον Μ’ αρνηθήκατε

πώς θα γυρίσετε πίσω;

 

Παντού γίνεται χαλασμός,

ο δρόμος είναι κομμένος,

εις την ψυχή σας Εγώ δεν ζω,

με εκδιώξατε βιαίως.

 

Πώς να σας στείλω ακτίνα φωτεινή

το σκότος να διασχίσει,

αφού το αποφάσισε καθένας σας

χωρίς Θεό να ζήσει;