Καθάρια να έχεις την ψυχή για να
σε πλησιάσω, την σκέψη σου στον ουρανό για να σε εξουσιάζω. Κλέισε την πόρτα
άνθρωπε, την πύλη της ψυχής σου και κράτησε σαν φυλαχτό τον Άγιο Λυτρωτή σου.
Τι είσαι σκέψου μια στιγμή και
δες πόσο αξίζεις, χώρις τον Άγιο Θεό αλήθεια τι ελπίζεις;
Πλόυτη και δόξα μάζεψες μα πώς
θα βοηθήσουν, όταν τα μάτια τα φθαρτά ξαφνικά θα κλείσουν.
Πόσοι μαζέψαν στη ζωή πλούτη
παραμυθένια, μα κάποια ώρα τ’άφησαν κι έφυγαν για τα ξένα.
Εκεί, λοιπόν, που πήγανε τίποτα
δεν κρατούσαν και τον εχθρό τα πλούτη τους δεν τον συγκινούσαν.
Πιστός να είσαι άνθρωπε, μαζί
μου για να ζήσεις και την ψυχή σου στο Θεό αν θες να την χαρίσεις!
Κλάψε με εκείνον που πονά και
παρηγόρησέ τον και με αγάπη και στοργή παιδί μου σκέπασέ τον.
Μη χαίρεσαι σαν ο εχθρός περνά
δοκιμασία, μα αν μπορείς βοήθησε την μπόρα να περάσει και η πράξη σου αυτή στον
ουρανό θα φτάσει.
Προσευχήσου άνθρωπε για ολόκληρη
την πλάση και ζήτησε από τον Θεό τον κόσμο να σκεπάσει.
Μια ομπρέλα έχει ανοίξει θεϊκή
που σκέπασε τον κόσμο, για να μπορεί να εκτελεί τον ιδικό Του νόμο.
Και τώρα, λοιπόν, βλέπετε ο
άνθρωπος πού έχει φτάσει, ένα σφαγείο έγινε ολόκληρη η πλάση.
Όπυ το βλέμμα κι αν στραφεί
καταστροφή και θλίψη, αίμα και δάκρυ αδιάκοπα κυλά και ποιός δύναται να τα
εξαλείψει.
Την αμαρτία για θεό ο άνθρωπος
λατρεύει, δεν ξέρει πού περιπατεί, δεν ξέρει τι γυρεύει.
Ο τίμιος είναι ‘’κουτός’’,
‘’βλάκας’’ ο ευσεβής, με τον Σταυρό σαν προχωρείς όλους τους ενοχλείς.
Σαν φαινόμενο βλέπουν όποιον
πάει στο Θεό, ειρωνεύονται και φεύγουν αγκαλιά με τον εχθρό.
Και για όλα αυτά που βλέπω η
καρδιά μου με πονά, να αρνούνται τον Θεό τους και να φεύγουν μακριά. Ρίχνω φώτα
στα παιδιά μου αυτα που με αγαπούν και με το Άγιο Φως για Μένα θα μιλούν.
Ουράνια χαρίσματα σκορπώ να
σαγηνεύσω, τις καρδιές τις τρυφερές κοντά μου να μαζέψω.
Μετάνοια να ζητήσουνε, το
ήμαρτον να πούνε, τον πονηρό να διώξουνε, να αναγεννηθούνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου