Εκεί στην Ηλιούπολη της Κοίλης, στη μακρινή Συρία, γεννήθηκε η Πάνσεπτη, Βαρβάρα η Αγία! Από πατέρα άρχοντα που είδωλα προσκυνούσε, εκείνη μόνο το Χριστό ήθελε και υμνούσε!
Ήταν Αγνή κι όμορφη στο σώμα, στην ψυχή της, Νυμφίο μόνο ήθελε να ‘χει το Λυτρωτή της. Κι όταν η Κόρη έφτασε σε γάμου ηλικία, μνηστήρες ο πατέρας της έφερνε στην Αγία!
Μα εκείνη ,όμως, έδιωχνε όποιον κι αν τη ζητούσε κι ο άπιστος πατέρας της θύμωνε κι απορρούσε! Υπέθεσε νεανική πως είναι ιδιοτροπία, σε πύργο νασυνετιστεί έκλεισε την Αγία!
Μια μέρα με την Ιουλιανή, την πιστή υπηρέτριά της, σε κατακόμβη δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμά της. Οι φόβοι του Διόσκουρου βγήκαν αληθινοί, δεν πίστευε πως η κόρη του έγινε Χριστιανή.
Την έσυρε απ’ τα μαλλιά, τόσο είχε θυμώσει, κι η οργισμένη σκέψη του ήταν να την σκοτώσει. Στον ηγεμόνα Μαρκιανό, τότε την παραδίνει, για να περάσει δύσκολα και να την ανακρίνει.
Μα εκείνη αμετανόητη, η νύμφη του Κυρίου, τα είδωλα δεν προσκυνά και προτιμά οδό του Μαρτυρίου.
Τη μαστιγώσανε φρικτά, με νύχια σιδερένια, μα εκείνη προσευχότανε στον Άγια Ποιμένα. Λαμπάδες καίγαν τις πληγές, στο Άγιό της σώμα, και το κεφάλι με σφυρί χτυπούσανε ακόμα.
Τους δύο μαστούς της έκοψαν τα κοφτερά σπαθιά τους, τίποτα δε σεβάστηκε η άπονη καρδιά τους. Στο τέλος ο πατέρας της την αποκεφαλίζει, του μαρτυρίου το στέφανο η Αγία μας κερδίζει.
Κι ευθύς, μεγάλος κεραυνός,έσκισε τον αέρα κι έπεσε πάνω στον άπιστο κι άσπλαχνο πατέρα. Με μιας, σωριάζεται στη γη, το άψυχό του σώμα, η Θεία Δίκη ενήργησε κι έγινε στάχτης χώμα!
Κι η Αγία του Θεού μεγαλομάρτυς τώρα, πήρε από τον Ιησού Χριστό του Παραδείσου Δώρα!
Κι είναι μεγάλη μας τιμή και Θεία Ευλογία που ήρθε στην Ελλάδα μας η Θαυματουργή Αγία!
Ήταν Αγνή κι όμορφη στο σώμα, στην ψυχή της, Νυμφίο μόνο ήθελε να ‘χει το Λυτρωτή της. Κι όταν η Κόρη έφτασε σε γάμου ηλικία, μνηστήρες ο πατέρας της έφερνε στην Αγία!
Μα εκείνη ,όμως, έδιωχνε όποιον κι αν τη ζητούσε κι ο άπιστος πατέρας της θύμωνε κι απορρούσε! Υπέθεσε νεανική πως είναι ιδιοτροπία, σε πύργο νασυνετιστεί έκλεισε την Αγία!
Μια μέρα με την Ιουλιανή, την πιστή υπηρέτριά της, σε κατακόμβη δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμά της. Οι φόβοι του Διόσκουρου βγήκαν αληθινοί, δεν πίστευε πως η κόρη του έγινε Χριστιανή.
Την έσυρε απ’ τα μαλλιά, τόσο είχε θυμώσει, κι η οργισμένη σκέψη του ήταν να την σκοτώσει. Στον ηγεμόνα Μαρκιανό, τότε την παραδίνει, για να περάσει δύσκολα και να την ανακρίνει.
Μα εκείνη αμετανόητη, η νύμφη του Κυρίου, τα είδωλα δεν προσκυνά και προτιμά οδό του Μαρτυρίου.
Τη μαστιγώσανε φρικτά, με νύχια σιδερένια, μα εκείνη προσευχότανε στον Άγια Ποιμένα. Λαμπάδες καίγαν τις πληγές, στο Άγιό της σώμα, και το κεφάλι με σφυρί χτυπούσανε ακόμα.
Τους δύο μαστούς της έκοψαν τα κοφτερά σπαθιά τους, τίποτα δε σεβάστηκε η άπονη καρδιά τους. Στο τέλος ο πατέρας της την αποκεφαλίζει, του μαρτυρίου το στέφανο η Αγία μας κερδίζει.
Κι ευθύς, μεγάλος κεραυνός,έσκισε τον αέρα κι έπεσε πάνω στον άπιστο κι άσπλαχνο πατέρα. Με μιας, σωριάζεται στη γη, το άψυχό του σώμα, η Θεία Δίκη ενήργησε κι έγινε στάχτης χώμα!
Κι η Αγία του Θεού μεγαλομάρτυς τώρα, πήρε από τον Ιησού Χριστό του Παραδείσου Δώρα!
Κι είναι μεγάλη μας τιμή και Θεία Ευλογία που ήρθε στην Ελλάδα μας η Θαυματουργή Αγία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου