ΣΕ ΣΕΝΑ ΔΕΣΠΟΤΗ ΜΟΥ

Χωρίς εσένα Κύριε, τι δύναμαι να ποιήσω ;

πόσο ταλαίπωρος εγώ, εχθρόν να πολεμήσω;

στα πυρωμένα βέλη του, Κύριε πως θα αντέξω;

εάν το άγιο ύδωρ σου Πατέρα δεν αρδεύσω;

Πως θα μπορέσω να σταθώ όρθιος στη ζωή μου;

εάν δεν έχω εσέ δίπλα μου λυτρωτή μου;                                                                 

εάν δεν λάβω δύναμη εγώ από το Θεό μου

πως θα μπορέσω να νικώ τον ύπουλο εχθρό μου;

Εάν δεν κρατήσω Κύριε τον τίμιο σταυρό σου,  

πως θα μπορώ να περπατώ στο δρόμο το δικό σου;

εάν εν στρέψεις σε εμέ το θείο σου το βλέμμα

όλα γεμίζουνε βρωμιά του εωσφόρου ψέμα.

Στη κάθε σου επέμβαση το παν ευωδιάζει

και στην ψυχή το θείο φώς της χάριτος φωλιάζει. 

γι΄ αυτό σηκώνω ταπεινά τα χέρια Ιησού μου

ζητάω αναγέννηση του δόλιου εαυτού μου .

Γυρνώ προς την εικόνα σου βλέπω το πρόσωπο σου

και τις κηλίδες αίματος που έχεις στο μέτωπο σου

από το στεφάνι εξ ακανθών που έχεις στη κεφαλή σου,

που το εδέχθης ταπεινά Κύριε από το παιδί σου.

Βλέπω τη τόση αγάπη σου τη τόση ευσπλαχνία,

που σκόρπισες και που σκορπάς στο πλάσμα σου μεσσία

και παίρνω την απόφαση να σου ζητήσω κάτι

«ρίξε Χριστέ μου μια ματιά στο χοϊκό διαβάτη».