Αηδόνι της Γεσθημανής, φωνή χαριτωμένη
Το λάλημα Σου εύφρανε όλη την οικούμενη.
Βασιλευόντων Βασιλεύς Κύριος των Κυρίων
Ο επαναπαυόμενος εις τους χορούς Αγίων.
Γλυκύτατε μου Ιησού, κρίνε λευκέ ωραίε
Το άρωμα Σου πλημμύρισε, τον κόσμο Ναζωραίε.
Δεν είδαν τα μάτια μου τη θεϊκή μορφή Σου,
Ούτε την γλυκιά δεν άκουσα φωνή Σου.
Εωθινών λαμπρότατον, αστέρι φωτοβόλο
Ανέτειλες και φώτισες στη γη τον κόσμο όλο
Ζωοποιείς πάσα πνοή, τα σκοτεινά φωτίζεις
Και εις τους αμαρτάνοντας μετάνοια χαρίζεις.
Θεότης απερίγραπτος σε σώμα κεκλισμένη
Υπό ανθρώπινη μορφή ήρθες στην οικουμένη.
Ιεροτάτη και φρικτή, άσπιλος και γνησία
Επάνω εις τον Γολγοθά εγένετο θυσία
Κρεμάμενος επί σταυρού, ο ήλιος εσκοτίστη
άνοιξαν τα ουράνια και η γη εσείστη.
Λύσας θανάτου τα δεσμά, με χείρα πληγωμένη
Και αναστάς εκ των νεκρών θεότης δοξασμένη.
Νάμα από τα χείλη Σου σταλάζει σαν το μέλι
Όποιος γευθεί μια φορά πάλι το ξαναθέλει
Ξέρεις να δίνεις βάλσαμο σε κάθε μια πληγή μας
Να παίρνεις κάθε θλίψη μας μέσα από την ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου