ΤΟ ΆΓΙΟ ΜΑΝΔΗΛΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΟΣΙΑΣ ΒΕΡΟΝΙΚΗΣ )

Πέφτεις και σηκώνεσαι Χριστέ
με το σταυρό στον ώμο
είσαι Θεός και δεν βογγάς
στο ξύλο και στον πόνο

Οι δήμιοι σου σε χτυπούν
Δεν βλασφημάς δεν βρίζεις
Και από τους πόνους Κύριε
Τα βουνά ραΐζεις

Μια κόρη στέκει αμίλητη
με βλέμμα δακρυσμένο
και περιμένει να δει
Ιησούν τον Ναζωραίον

Ξάφνου Τον βλέπει να περνά
ακούει να βογγάει
γιατί Τον έχουν μοναχό
κανείς δεν Τον βοηθάει

Κεντάει μαντήλι η κοπελιά
το κέντημα αψηφίζει
το ματωμένο πρόσωπο του Ιησού
τρέχει και το σκουπίζει

και αφού Τον σκουπίζει η κοπελιά
κοιτάζοντας με συμπόνια
ο Κύριος την κοίταξε
σαν να την ξέρει χρόνια

Και πάλι το μαστίγιο
τον Κύριο χτυπάει
και ο δήμιος του άγρια
τον Κύριο βλασφημάει

Και συνεχίζει ο Κύριος
του Γολγοθά τον δρόμο
και η κόρη μέσα στην ψυχή
έχει μεγάλο πόνο

Και κάθεται η κοπελιά
πάλι να κεντήσει
και τη βελόνα έπιασε
τα μάτια της σκουπίζει

Και τότε με κατάπληξη
τραβάει τα μάγουλά της
ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ ΤΗΣ