Εκτροχιάστηκαν οι άνθρωποι
Εχάσανε τας φρένας,
Οι ιερείς ενυχτωθήκανε
Και πέφτουν ένας ένας.
Ελλάδα πως κατάντησες;
Με τις σταθερές κολώνες,
Πίστη,Πατρίδα,Οικογένεια
Να σέρνεσαι στου πλάνου τους κοιτώνες.
Ποιος σεισμός εγκρέμισε;
Αυτές τις ισχυρές τις βάσεις,
Που έγιναν τώρα σαθρές
Και ποιος θα τις ξαναφτιάξει.
Γιατί εσυνηγόρησες
Σε αυτή την κατρακύλα,
Και σαν μπάλα τώρα κύλησες
Μέσα στην σαπίλα.
Υπάρχουν και τα κράσπεδα
Και λίγους συγκρατούνε,
Να μην κατηφορήσουνε
Και όρθιοι να σταθούνε.
Ακόμη και οι ιερείς
Έσκυψαν το κεφάλι,
Και συναινούν σε έγκλημα
Που θανάσιμα τους προσβάλλει.
Δεν θα αργήσει και η φωτιά
Εξ ουρανού να πέσει,
Να κατακαύσει ότι σαπρόν
Η πλάση να αναπνεύσει.
Όλα τα αμαρτήματα
Τα κάνετε στην γη,
Τίποτα δεν αφήσατε
Όρθιο να σταθεί.
Τα πάντα βεβηλώσατε
Στο διάβα της ζωής σας,
Και δεν υπολογίσατε
Ούτε και τον Κριτή σας.
Στον πλάνο τώρα αρέσετε
Και είστε υπήκοοί του,
Εφύγατε από τον Θεό
Και γίνατε υιοί του.
Ιδού τώρα στο κόσκινο
Όλους θα σας βάζω,
Και μόνον όποιος κρατηθεί
Αυτόν θα προβιβάζω.
Μακάρι να είσαστε πολλοί
Δεν θέλω να σας χάσω,
Αλλά σας επλάνεψε ο πονηρός
Και Εγώ θα σας ξεχάσω.
Όπως ξεχάσατε και εσείς
Τις Άγιες εντολές Μου,
Και πράττετε τα αντίθετα
Από τις διαταγές Μου.
Εμένα αγνοήσατε
Και αλλάζετε τα πάντα,
Και μπαίνετε
αδιάντροπα
Στου πονηρού την στράτα.
Βαρύς ο απολογισμός
Όταν θα έρθει η ώρα,
Να ομολογήσετε τι κάνατε
Εις της γης την χώρα.
Η τσιμπίδα του Θεού
Όλους θα σας συλλάβει,
Και εξαρτάται από τα έργα σας
Ποιος θα σας παραλάβει.
Εύχομαι να συνέλθετε
Και να μετανοήστε,
Και τα βαριά αμαρτήματα
Πίσω σας αφήστε.
Και να μην επανέλθετε
Πάλι εις τα ίδια,
Και στην ψυχή να μην βάλετε
Πλέον άλλα σκουπίδια.