ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ,
ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΟΨΕΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ
ΤΟΝ ΘΕΟ.
Γνωρίζω ὅτι ὑποφέρετε, ἐπειδή ἀντιμετωπίζετε πειρασμούς. Ἐάν ὅμως ὑπομείνετε γενναῖα, θά ἔχετε χαρά. Διότι ἐάν δέν ἀντιμετωπίσετε φανερούς ἤ κρυφούς πειρασμούς, δέν θά μπορέσετε νά αὐξήσετε τήν ἀρετή σας.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὅταν ἀγωνίσθηκαν νά προοδεύσουν, ἀντιμετώπισαν πειρασμούς. Πραγματικά, κάθε φορά πού θά λάβει κάποιος ἕνα θεῖο δῶρο, ἀμέσως οἱ ἐχθροί σπεύδουν μέ διάφορους πειρασμούς νά τοῦ τό ἀφαιρέσουν. Γνωρίζοντας οἱ δαίμονες ὅτι ἡ ψυχή πού δέχεται τήν Θεία Εὐλογία προοδεύει, τήν πολεμοῦν κρυφά ἤ φανερά. Ὁ Ἰακώβ, ὅταν ἔλαβε τήν πατρική εὐλογία, ἀντιμετώπισε ἀμέσως τόν πειρασμό τοῦ Ἠσαῦ (πρβλ. κζ΄). Ὁ διάβολος δηλαδή παρακίνησε τήν καρδιά τοῦ Ἠσαῦ ἐναντίον τοῦ Ἰακώβ, θέλοντας νά ἀφανίσει τήν εὐλογία. Δέν κατώρθωσε ὅμως νά βλάψει τόν δίκαιο, γιατί ἔχει γραφεῖ: «Οὐκ ἀφήσει Κύριος τήν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπί τόν κλῆρον τῶν δικαίων» (ψαλμ. ρκδ΄3).
Ὁ Ἰακώβ ὄχι μόνο δέν ἔχασε τήν εὐλογία πού ἔλαβε, ἀλλά καθημερινά τήν πλήθαινε.
Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν καί σεῖς νά νικήσετε τούς πειρασμούς, διότι ὅσοι ἔλαβαν εὐλογίες, ὀφείλουν ἀναγκαστικά νά ἀντιμετωπίσουν καί πειρασμούς.
Καί ἐγώ, ὁ πνευματικός σας πατέρας, πέρασα μεγάλους φανερούς ἤ κρυφούς πειρασμούς. Ὑπέμεινα ὅμως τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ καρτερία καί ὑπομονή, καί ὁ Κύριος μ’ ἔσωσε.
Ἐπειδή λοιπόν καί σέ σᾶς, ἀγαπητοί, ἦλθε ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου, ἀκολούθησαν οἱ πειρασμοί.
Ὑπομείνετέ τους μέχρις ὅτου τούς νικήσετε. Τότε θά ἔχετε μεγάλη προκοπή καί πρόοδο σέ ὅλες τίς ἀρετές. Θά σᾶς δοθεῖ ἀπό τόν οὐρανό μεγάλη ἀγαλλίαση, ἄγνωστη μέχρι τώρα. Τό φάρμακο γιά νά νικήσετε τούς πειρασμούς εἶναι νά μή πέσετε σέ ἀμέλεια, ἀλλά νά προσεύχεσθε καί νά εὐχαριστεῖτε μέ ὅλη σας τή καρδιά τόν Θεό δείχνοντας ὑπομονή στό κάθε τί. Ἔτσι θά σᾶς ἀφήσουν καί θά φύγουν.
Ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰακώβ, ὁ Ἰώβ καί ἄλλοι πολλοί μέ τούς πειρασμούς φάνηκαν τελειότεροι. Γι’αὐτό ἔχει γραφεῖ: «Πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων καί ἐκ πασῶν αὐτῶν ρύσεται αὐτούς ὁ Κύριος» (ψάλμ.λγ΄20) . Ἐπίσης ὁ Ἰάκωβος παραγγέλλει: «Ἀθυμεῖ τις ἐν ὑμῖν, προσευχέσθω» (πρβλ. Ἰακ, ε, 13). Βλέπετε πώς ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὅταν ἀντιμετώπισαν πειρασμούς, ἀπό τόν Θεό ζήτησαν βοήθεια.
Ἔχει ἀκόμη γραφεῖ: «Πιστός ὁ Θεός, ὅς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δύνασθε» (Α΄ Κορ. ι, 13) . Γιά τήν εὐθύτητα λοιπόν τῆς καρδιᾶς σας, θά σᾶς βοηθήσει ὁ Θεός. Ἐάν δέν σᾶς ἀγαποῦσε, δέν θά ἐπέτρεπε τούς πειρασμούς, διότι ἔχει γραφεῖ:
«Ὅν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δέ υἱόν, ὅν παραδέχεται » (Παροιμ. γ, 12) .
Ἑπομένως οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται στούς πραγματικά πιστούς, ἐνῶ οἱ ἀπείραστοι εἶναι νόθοι, οἱ ὁποῖοι φοροῦν τό ἔνδυμα τοῦ πιστοῦ, δέν ζοῦν ὅμως σύμφωνα μέ τήν πίστη.
Ὁ Ἀντώνιος μᾶς ἔλεγε ὅτι κανείς δέν θά μπορέσει νά εἰσέλθει ἀπείραστος στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος γράφει: « Ἐν ᾧ ἀγαλλιάσθε, εἰ δέον ἐστί λυπηθέντες ἐν πειρασμοῖς ποικίλοις, ἵνα τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως, πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου, διά πυρός δέ δοκιμαζομένου εὑρεθείη» (πρβλ. Α΄ Πετρ. α, 6-7].
Λέγουν γιά τά δέντρα πώς, ὅταν σαλεύονται ἀπό τούς ἀνέμους, ριζώνουν καί ψηλώνουν περισσότερο.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούς δικαίους. Ἐάν λοιπόν θέλετε νά προκόψετε, ὑπακούετε στούς διδασκάλους σας καί σ’αὐτό καί σέ ὅ,τι ἄλλο.
Γνωρίζετε ὅτι στήν ἀρχή τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος τό Ἅγιο Πνεῦμα προσφέρει χαρά βέποντας καθαρές τίς καρδιές τῶν ἀγωνιστῶν.
Ὅμως μετά τήν προσφορά τῆς χαρᾶς καί τῆς γλυκύτητος φεύγει καί τούς ἐγκαταλείπει. Αὐτό εἶναι χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς δράσεώς Του. Συμπεριφέρεται ἔτσι στήν ἀρχή σέ κάθε ψυχή, πού ἀναζητᾶ τόν Θεό. Ὕστερα φεύγει καί τήν ἐγκαταλείπει, γιά νά φανερωθεῖ ἐάν ἡ ψυχή θά συνεχίσει ἤ ὄχι τήν ἀναζήτηση.
Μερικοί, ὅταν φύγει καί τούς ἐγκαταλείψει, δοκιμάζουν θλίψη καί παραμένουν σ’αὐτή τήν κατάσταση ἀδρανεῖς. Δέν παρακαλοῦν τόν Θεό νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τήν θλίψη καί νά τούς ξαναδώσει τήν χαρά και τήν ἀγαλλίαση, πού δοκίμαζαν προηγουμένως. Ἀντίθετα, ἐξ αἰτίας τῆς ἀμέλειας καί τῶν θελημάτων τους ἀποξενώνονται ἀπό τήν θεϊκή γλυκύτητα. Ἔτσι γίνονται σαρκικοί καί ἐνῶ φοροῦν τό σχῆμα, δέν πιστεύουν στήν δύναμή του. Μοιάζουν μ’ἐκείνους πού τυφλώθηκαν στήν ζωή τους καί ἀγνοοῦν τίς θεῖες ἐνέργειες.
Συνηθισμένοι στήν χαρά πού προηγήθηκε, ἐάν δοκιμάσουν ξαφνικά θλίψη καί παρακαλέσουν τόν Θεό μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς καρδιᾶς, μέ εἰλικρίνεια, δάκρυα, νηστεία καί ἀπάρνηση ὅλων τῶν θελημάτων τους, τότε θά τούς δώσει χαρά μεγαλύτερη ἀπό τήν προηγούμενη καί θά τούς στηρίξει περισσότερο.
Αὐτή τήν μέθοδο ἐφαρμόζει τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ κάθε ψυχή, πού ζητᾶ τόν Θεό.
Καθώς ἡ ψυχή ἀνεβαίνει ἀπό τά κατώτερα πρός τά ὑψηλότερα, ὅσο ἀκολουθεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόσο δοκιμάζει διαφόρων εἰδῶν πειρασμούς. Ξεπερνώντας τους ὅμως γίνεται διορατική καί στολίζεται μέ περισσότερη Χάρη.
Κατά τήν ἀνάληψη τοῦ προφήτου Ἡλία, ὅταν ἀνέβηκε στόν πρῶτο οὐρανό, θαύμασε τόσο πολύ, ὥστε νά πεῖ: «Νόμισα ὅτι τό φῶς τοῦ πρώτου οὐρανοῦ ἦταν σκοτάδι». Τό ἴδιο εἶπε καί γιά τόν καθένα ἀπό τούς ἄλλους οὐρανούς.
(Ἐδῶ ὁ ἀββάς Ἀμμωνᾶς ἀναφέρεται στό χριστιανοϊουδαϊκό ἀπόκρυφο βιβλίο: «Ἀναβατικό τοῦ Ἡσαῒου»).
Ἔτσι ἀκριβῶς προχωροῦν καί προοδεύουν οἱ μεγάλες ψυχές τῶν μεγάλων ἁγίων, ἕως ὅτου φθάσουν στόν οὐρανό τῶν οὐρανῶν.
Σᾶς τά γράφω αὐτά, ἀγαπητοί γιά νά στηριχθεῖτε καί νά μάθετε ὅτι οἱ πειρασμοί προσβάλλουν τούς πιστούς ὄχι γιά νά τούς ζημιώσουν, ἀλλά γιά νά τούς ὠφελήσουν. Ἡ ψυχή δέν μπορεῖ ν’ἀνεβεῖ στήν κατοικία τοῦ Πλάστη της, χωρίς νά προσβληθεῖ ἀπό πειρασμούς. Ἐάν θέλετε ν’ἀποκτήσετε χάρισμα πνευματικό, παραδοθεῖτε σέ κόπους σωματικούς καί ψυχικούς, καί ἀνυψῶστε τόν νοῦ σας νύκτα καί ἡμέρα στόν οὐρανό παρακαλώντας ὁλόψυχα τό πύρινο Ἅγιο Πνεῦμα, καί τότε θά σᾶς δοθεῖ.
Προσέχετε μήπως σᾶς ἔλθουν λογισμοί ἀμφιβολίας, πού λένε: «Ποιός μπορεῖ νά Τό λάβει μέσα του;».
Ζητῆστε μέ εἰλικρίνεια καί θά Τό λάβετε.
Καί ἐγώ ὁ πατέρας σας προσεύχομαι γιά νά Τό λάβετε. Πάντοτε ἔρχεται σ’ὅποιον καλλιεργεῖ τήν ψυχή του. Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατοικεῖ σ’ἐκείνους πού ἔχουν εὐθύτητα στήν καρδιά. Πιστεύω ὅτι κατοικεῖ καί σέ σᾶς. Διότι καί σεῖς μέ καθαρή ψυχή ζητᾶτε τόν Θεό.
Ὅταν δεχθεῖτε τό Ἅγιο Πνεῦμα, θά σᾶς ἀποκαλύψει τά μυστήρια τοῦ Οὐρανοῦ. Θά σᾶς ἀποκαλύψει πολλά , τά ὁποῖα δέν μπορῶ νά γράψω στό χαρτί.
Τότε δέν θά φοβᾶσθε τίποτε καί θά σᾶς κυριεύσει μία οὐράνια χαρά. Καί ἐνῶ ἀκόμη θά εἶσθε στήν γῆ, θά ζεῖτε σάν νά ἔχετε μετατεθεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Δέν θά ἔχετε τότε ἀνάγκη νά προσευχηθεῖτε γιά τούς ἑαυτούς σας, ἀλλά μόνο γιά τούς ἄλλους.
Δόξα στόν πανάγαθο Θεό πού φανερώνει τέτοια μυστήρια στούς γνήσιους δούλους Του.
Σ’ Αὐτόν ἁρμόζει αἰώνια δόξα. ΑΜΗΝ.
ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΩΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
Η πραγματική ταραχή και η πνευματική ακαταστασία δεν οφείλονται στη φορά των πραγμάτων αλλά στη σκέψη και στις ιδέες μας, που είναι έτσι τοποθετημένες μέσα στην ψυχή μας. Όπως ακριβώς και το μάτι που νοσεί βλέπει σκοτάδι, ακόμη και στο ολοφώτεινο μεσημέρι. Αυτό που ευθύνεται είναι η αστάθεια στην πίστη ή, ας το πω διαφορετικά, η ολιγοπιστία. Ας αναθέσουμε λοιπόν όλα τα προβλήματά μας στον Θεό, πιστεύοντας ότι τίποτε δεν είναι δικό μας. Μην κάνουμε τίποτα που να αποβλέπει στη δόξα των ανθρώπων, αλλά μόνο ό,τι είναι ευάρεστο και ευχάριστο στον Θεό.
Και η νηστεία και η μετάνοια μας οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής από την αμαρτία, στην ψυχική ειρήνη, στην ένωσή μας με το Θεό. Μας εμπνέουν την αίσθηση της αφοσίωσης και της υιοθεσίας, μας δίνουν παρρησία στο Θεό. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί και σπουδαίοι λόγοι για να νηστεύουμε και να εξομολογιόμαστε με καρδιακή συντριβή. 